کاربرد مدل های تصمیم گیری چند معیاره در مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله

یکی از مهم ترین مسایلی که مورد توجه سازمان های مدیریت بحران قرار دارد، انتخاب مکان هایی جهت استقرار موقت سانحه دیدگان است. در این پژوهش منطقه ی شش شیراز با توجه به استعداد لرزه خیزی بالا به عنوان الگویی جهت مکان یابی محل های استقرار موقت سانحه دیدگان زلزله ی احتمالی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای موثر در امر مکان یابی مساکن موقت، اقدام به وزن دهی معیارها و شاخص های مورد مطالعه طبق نظر کارشناسان خبره ی مدیریت بحران و با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون تعدیل شده با قضاوت ذهنی می شود. سپس با استفاده از مدل TOPSIS و نرم افزار Excel، مکان های مستعد جهت اسکان موقت بر حسب اولویت رتبه بندی می گردد. نتایج نشان می دهد معیارهای فاصله از رودخانه، مساحت زمین و فاصله از معابر در بین سایر معیارها از اهمیت بیشتری برخوردارند. همچنین بهترین مکان ها جهت عملیات اسکان موقت، بوستان ها و زمین های بایر این منطقه ی شهری است، بنابراین فرضیه ی تحقیق مورد تایید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، مکان یابی ، مدیریت بحران ، تاپسیس ، آنتروپی شانون تعدیل شده با قضاوت ذهنی