تغییر سیستماتیک در صنعت مد و پوشاک از طریق سامانه اشتراک گذاری در تدوین الگوی پایداری در صنعت مد

امروزه توسعه پایدار با «نظریه مد آرام » در صنعت پوشاک، سعی در تغییر نگرش اجتماعی نسبت به مصرف دارد. ارائه خدمات در قالب سامانه اشتراک گذاری لباس ، راهبردی با هدف ارتقاء پایداری در حوزه مد و لباس است .آنچه اکنون به عنوان سبک زندگی جهانی درک می شود، زندگی فردگرا و مصرف محور است که از نظر تخریب زیست محیطی، حادترین سبک زندگی محسوب می شود.بنابراین در حوزه صنعت پوشاک ، مد به عنوان غالب ترین پدیده مصرفی و بیش از همه ، در تعریف «مد شتابان » صدق می کند.. مقاله حاضر چگونگی طراحی ساختار و برنامه خدمات این سامانه را ارائه می کند. روش : الزامات و خدمات اشتراکی لباس موجود و اثربخشی این خدمات برای پاسخ به نیازهای مشخص و مبتنی بر شاخص های پایداری در محصولات پوشیدنی اولویت بندی شده با مرور نظام مند شواهد و بر اساس برنامه خدماتی اشتراکی لباس در قالب سامانه اشتراکی آنلاین و محلی، طراحی شد. یافته ها: نتایج مقاله نشان می دهد برای طراحی یک سامانه جامع باید مواردی از جمله بخش بندی و اولویت های لباس ، شیوه های تبلیغات، روشهای ترغیب و مشارکت کاربر، حلقه های واسطه و بازخورد و اقتضاهای فرهنگی مسائل بهداشتی، زمان و مکان مناسب ، نوع و تعداد خدمت ، مورد توجه قرار گیرد. طبق تحقیقات ؛ به منظور ایجاد پایداری در حوزه مد و لباس ، «فرآیند استفاده » از اهمیت بیشتری برخوردار است و اخیرا گرایش به کار در حوزه مصرف کننده بیشتر شده است . نتیجه : پایداری مبتنی بر ارزش افزوده خدمات - اشتراک گذاری لباس - میتواند راهکار مناسبی در مرحله استفاده ، در شرایط کنونی کشورمان باشد. با تغییر رویکرد جاری «یک کاربر، یک کمد لباس» به رویکرد مطلوب «یک کمد لباس ، چند کاربر» میتوان به نیازهای مصرف کننده پاسخی به شیوه ای پایدارتر از مدل کسب و کار سنتی داد.

کلیدواژه ها:

هنر و توسعه پایدار ، صنعت مد ، مد پایدار ، رویکرد سیستماتیک