بررسی آب بندی کانال های انتقال آب بوسیله ساروج

در نتیجه ایجاد صنعتی نوپا با عنوان صنعت ساختمان در عصر حاضر و توسعه شتابان این صنعت در بسیاری از کشورها خصوصاً در کشور ایران، حجم تقاضای برخی مصالح ساختمانی طی بازه زمانی کوتاهی چندین برابر گردید که در این میان افزایش مصرف سیمان و فولاد شاخص تر می باشد. بنابراین صرف نظر از آلودگی های زیست محیطی، افزایش سرمایه گذاری و مصرف سوخت در کارخانه های تولیدی مصالح را پیش رو خواهیم داشت. فرایند تولید سیمان بدلیل اینکه دارای بالاترین حجم تولید در بین مصالح ساختمانی در جهان است، اهمیت بسزایی دارد. عمده ترین کاربرد سیمان، بکارگیری آن بمنظور ساخت ملات بتن می باشد؛ از این رو بهترین راهکار موجود جهت کنترل مصرف سیمان، یافتن جایگزین های مناسب برای ملات بتن است و در این زمینه استفاده از منابع و مصالح طبیعی ایده بسیار کارآمد و پرثمری می باشد. پژوهش های انجام گرفته تا کنون به این مسئله اشاره دارد که نمی توان به ملاتی دست یافت که از نظر باربری، عملکردی نظیر ملات بتن داشته باشد. اما مطالعات انجام گرفته در این پژوهش نشان می دهد که در میان مصالح ساختمانی منسوخ، ملاتی با نام علمی آهک سیاه (ساروج) وجود دارد که از منظر نفوذپذیری عملکردی مشابه ملات بتن داشته و در گذشته با توجه به خاصیت آن به عنوان روکش در سازه هایی که در تماس مستقیم با آب بوده اند (سازه های هیرولیکی) مورد استفاده قرار می گرفته است. در این پژوهش ابتدا با استناد به طرح های اختلاط باقی مانده از دوران کهن نمونه هایی از ملات ساروج ساخته شده و مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته و سپس با افزایش دامنه مطالعات و با اتکا به نتایج آزمایش های انجام گرفته، طرح اختلاط جدیدی متناسب با مواد اولیه صنعتی موجود در بازار که جایگزین انواع طبیعی خود شدند، مطرح شد که آزمایش های انجام گرفته بر روی نمونه های جدید نشان دهنده آن است که ملات آهک سیاه با اصلاحاتی در طرح اختلاط می تواند گزینه مناسبی جهت بکارگیری به عنوان پوشش ناتراوا (لاینینگ) کانال های انتقال آب می باشد

کلیدواژه ها:

سازه هیدرولیکی ، ملات آهک سیاه ، ملات ساروج ، پوشش ناتراوا ، نفوذپذیری