تعیین ترکیب شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز دانه جو پرتوتابی شده با استفاده از جوجه های گوشتی و خروسهای بالغ

این آزمایش به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز دانه جو پرتوتابی شده با بیم الکترون در دزهای (صفر، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ کیلوگری) در جوجههای گوشتی و خروسهای بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. پس از تعیین ترکیبات شیمیایی، انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) به روش جایگزینی و نشانگر اکسید کروم تعیین شد. نمونه جو بدون پرتو و پرتوتابی شده در دزهای مختلف در سطوح ۷، ۱۴ و ۲۱ درصد جایگزین جیره پایه (بر اساس ذرت و سویا) گردید. تعیین انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی تصحیح شده برای نیتروژن (TMEn) جو پرتوتابی شده با استفاده از ۲۴ خروس بالغ نژاد ردآیلندرد به روش تغذیه اجباری سیبالد انجام شد. نتایج نشان داد فیبر نامحلول در شوینده خنثی با افزایش دز پرتو بطور معنیداری کاهش یافت. AMEn دانه جو در جوجههای گوشتی به ترتیب ۸/۲۵۹۳، ۳/۲۶۲۸، ۱/۲۶۶۳، ۷/۲۷۳۰ و ۲۷۹۵ کیلوکالری در کیلوگرم برای دانه جو بدون پرتو و دزهای ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ کیلوگری بدست آمد. این نتیجه نشان داد که با افزایش دز پرتو، AMEn افزایش یافت. در خروسهای بالغ هم TMEn با افزایش دز پرتو ( به جز ۱۰ کیلوگری) افزایش عددی نشان داد. در مجموع می توان بیان نمود که پرتو بیم الکترون میتواند انرژی قابل سوخت و ساز دانه جو را افزایش دهد و احتمالا سبب بهبود ارزش تغذیهای آن گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی قابل سوخت و ساز ، پرتوتابی ، ترکیب شیمیایی ، دانه جو