بررسی استفاده از روش های منظرسازی کم نیاز به آب(زری اسکیپ ) و تاثیرات زیست محیطی آن در توسعه پایدار فضای سبز شهری

بی تردید فضاهای سبز و محیط های زیست شهری یکی از اساسی ترین عوامل پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی نوین به شمار می آیند. یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده فضاهای سبز شهری کمبود منابع آب است . به دلیل محدودیت آب باید از روش هایی برای صرفه جویی در مصرف آب استفاده و ترتیبی اتخاد شود که با حداقل آب حداکثر فضای سبز مورد نیاز تولید شود. در راستای تحقق دو هدف مذکور ضرورت استفاده بهینه از منابع آبی و گسترش فضای سبز کافی و ابداع و اجرای طرح های نوین در طراحی فضای سبز شهری بیش از پیش آشکار می شود.یک طراحی منظر از نوع زری - اسکیپ بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط ، مصرف آب را تا ۵۰ درصد کاهش می دهد. مفهوم زری - اسکیپ در طراحی محیط یک مفهوم دوستدار طبیعت است . به منظور کاهش هدر رفت و صرفه جویی در مصرف آب در ایجاد فضای سبز می توان از طراحی xeriscape که شیوه ای برای ذخیره سازی آب است ،استفاده کرد.با این روش میزان مصرف آب حدود ۵۰ تا ۷۰ درصد کاهش می یابد .به عبارت دیگر ،با استفاده از این روش می توان در مناطق خشک فضای سبز بیشتری ایجاد کرد و باعث توسعه پایدار فضای سبز شهری شد

کلیدواژه ها:

زری اسکیپ ، توسعه پایدار فضای سبز شهری