بررسی اثر متقابل روغن سویا و علوفه یونجه در جیره استارتر گوساله های شیرخوار هلشتاین بر عملکرد، فراسنجه های رشد، تخمیر شکمبه ای و متابولیت های خونی
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1400
چکیده مقاله:
جهت بررسی اثرات افزودن روغن سویا در جیره های استارتر بدون علوفه و حاوی علوفه بر عملکرد، صفات رشد، تخمیر شکمبه ای و متابولیت های خونی تعداد ۴۰ راس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین سنی ۳ روز و میانگین وزنی ۲/۲±۳۹ کیلوگرم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار و ۱۰ تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) خوراک آغازین بدون یونجه و روغن سویا (شاهد)؛ (۲) خوراک آغازین حاوی ۱۵ درصد یونجه؛ (۳) خوراک آغازین حاوی ۳ درصد روغن سویا؛ (۴) خوراک آغازین حاوی ۳ درصد روغن سویا و ۱۵ درصد یونجه. مدت آزمایش ۶۳ روز بود. خوراک آغازین مصرفی روزانه اندازه گیری شد. وزن کشی گوساله ها، فاکتورهای رشد، فراسنجه های خونی، تعیین pH و فراسنجه های شکمبه انجام شد. با افزودن روغن سویا و یونجه در جیره گوساله ها خوراک آغازین مصرفی کاهش پیدا کرد و کم ترین وزن از شیرگیری مربوط به این تیمار بود و همچنین ارتفاع جدوگاه و هیپ در این تیمار کاهش یافت. مصرف روغن سویا و یونجه سبب کاهش کل اسیدهای چرب فرار شکمبه ای شد (به ترتیب برابر ۱/۹۳، ۹/۸۹، ۴/۹۰ و ۲/۷۸ میلی مول در لیتر برای تیمارهای ۱ تا ۴ بود). استفاده از یونجه سبب کاهش غلظت پروپیونات و بوتیرات در شکمبه شده ولی سطح استات را افزایش داد. اثر متقابل یونجه و روغن سویا غلظت گلوکز، پروتئین کل سرم را کاهش و غلظت کلسترول سرم خون را افزایش داد. استفاده از یونجه سبب افزایش غلظت اوره خون و کاهش غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات شد. با توجه به نتایج این آزمایش، استفاده از روغن سویا به همراه یونجه به دلیل کاهش عملکرد رشد، تاثیر منفی بر تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی توصیه نمی گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
گروه علوم دامی،دانشکده کشاورزی، دانشگاه اراک، اراک، ایران.
گروه علوم دامی،دانشکده کشاورزی، دانشگاه اراک، اراک، ایران.
بخش علوم بالینی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مراجع و منابع این مقاله: