نقش میانجیگر توسعه حرفه ای دررابطه اشتیاق شغلی وسرزندگی بابهره وری شغلی اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد میاندوآب

متغیرهای روانشناختی در محیط های دانشگاهی که از لحاظ تفاوت های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند،باعث افزایش سازگاری اساتید شده و عملکرد شغلی آنان تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش تعیین نقش میانجیگر توسعهحرفه ای در رابطه اشتیاق شغلی وسرزندگی بابهره وری شغلی اساتیددانشگاه آزاد اسلامی واحد میاندوآب می باشد. این پژوهش ازنوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کل اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد میاندوآب در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰تشکیل می دهد که شامل ۱۱۰ نفر می باشد. با توجه به محدود بودن جامعه، همه افراد به صورت تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اشتیاق شغلی اوترخت (۲۰۰۳)، سرزندگی ذهنی (ریان وفردریک، ۱۹۹۷) و توسعهحرفه ای نوا (۲۰۰۸)، پرسشنامه بهره وری شغلی هرسی و بلانچارد (۱۹۸۴) استفاده شده است. داده ها با استفاده از آزمون ضریبهمبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل و از طریق برنامه نرم افزار SPSS و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که برازندگی مدل در اصلاح اولیه از طریق حذف مسیر غیر معنی دار تایید شد. متغیر سرزندگی شغلی و عاملهای اشتیاق شغلی بانقش واسطه ای توسعه حرفه ای در تبیین بهره وری شغلی اساتید نقش دارند که در مجموع ۴۵ درصد از واریانس بهره وری شغلی از طریق متغیرهای مدل تبیین می شود. اثر غیر مستقیم اشتیاق شغلی وسرزندگی با میانجیگری توسعه حرفه ای (t-value=/۳۱۷۲) بر میزان بهره وری شغلی معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه حرفه ای ، اشتیاق شغلی ، سرزندگی ، بهره وری شغلی