بررسی مزیت نسبی ارزش افزوده خدمات شهری مشهد استان خراسان رضوی و مقایسه آن با سایر مراکز استانهای کشور در برنامه چهارم توسعه

این مقاله به بررسی عملکرد اهمیت و سهم ارزش افزوده فعالیت خدمات شهری درارزش افزوده کل و محصول ناخالص داخلی دراستان خراسان رضوی و مقایسه با سایر استانهای کشور درسالهای برنامه چهارم توسعه 84-88 می پردازد برای این منظور پس از مطالعه ارزش افزوده خدمات شهری و سهم آن درمحصول داخلی خراسان رضوی و مقایسه با سایر 29 استان کشور به بررسی روند ان درطول برنامه چهارم توسعه با استفاده از شاخصهای کاربردی در حوزه اقتصاد و تجارت بین الملل و تعدیلات مورد نیاز مانند شاخص مزیت نسبی آشکارRevealed Comparative Advantage= RCA پرداخته می شود و میزان مزیت و برتری استان خراسان رضوی درحوزه خدمات شهری درمقایسه با سایر استانهای کشور در سالهای مختلف مشخص می شود همچنین به علت حجم بالای فعالیت خدمات شهری تهران در مقایسه با سایر مراکز استانها دردوسناریو یکی شامل همه استانهای کشور و دیگری بدون تهران بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که از لحاظ شاخص مزیت نسبی درابتدای برنامه چهارم مشهد پس از تهران درمکان دوم قرار داشته ولی در طول سالهای برنامهمقدار شاخص کاهش یافته است به گونه ای که در پایان برنامه پس از مراکز تهران کرمانشاه و لرستان رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است همچنین در سناریوی دوم بدون تهران مقدار شاخص برای مشهد و همه مراکز استان افزایش یافتهو مراکز بیشتری از مزیت نسبی برخوردار میشوند مشهد درابتدا برنامه رتبه نخست را داراست و درنهایت بعد از مراکز کرمانشاه و لرستان در رتبه سوم قرارمیگیرد.

کلیدواژه ها:

ارزش افزوده ، محصول ناخالص داخلی ، خدمات شهری ، مزیت نسبی ، خراسان رضوی