طراحی موزه هنرهای معاصر در شیراز با رویکرد معماری بومی در آثار مرتبط با گردشگری

موزه از مهم ترین کاربری های فرهنگی و حتی اموزشی در سطح یک شهر است که می تواند با اطلاع رسانی و دسته بندی اطلاعات ، مخاطب را از زمان حال به گذشته ببرد و فرهنگ و تمدن مربوطه را در ذهن مخاطب تصویر سازی کند . شهر شیراز از مهم ترین مقاصد گردشگری ایران است که سهم بسزایی در ارائه تصویر غالب از ایران به ایرانیان و جهانیان را داراست و چون از اثرات گردشگری فرهنگی، افزایش احترام به جامعه محلی را می توان نام برد ، لذا وجود یک مرکز تبادل فرهنگ (موزه ) با نگاه به دوران معاصر احساس شد و دستیابی به این مهم هدف پژوهش پیش رو قرار گرفت . شکل گیری معماری بومی متاثر از ویژگی های اقلیمی ، روابط اجتماعی ، اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی می باشد . در این راستا شناخت ویژگی های اقلیمی بی شک یکی از عوامل بهینه سازی مصرف انرژی در توسعه پایدار معماری این مناطق می باشد و با نگاهی اجمالی به شهرسازی و معماری بومی شهر شیراز متوجه خطر فراموشی ان هستیم که شناخت ان حکایت از فرهنگ و تمدن شهری غنی است و حفظ ان جهت معرفی و باززنده سازی فرهنگ و تمدن شهر به حساب می اید، در این پژوهش که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از منابع مکتوب و با رویکرد تحلیلی می باشد ، با مطالعه ی دقیق مفاهیم و کلیدواژه ها و تحلیل داده ها و همچنین با شناخت معماری بومی این اقلیم و الگوبرداری از اصول ان در طراحی موزه هنرهای معاصر شیراز در جهت شناسایی صنعت گردشگری و معرفی ان به مخاطبان و رشد و اعتلای این صنعت ، بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

موزه ، معاصر ، شیراز ، معماری بومی ، گردشگری