تبیین آموزه های قرآن کریم در همزیستی مسالمت آمیز با پیروان ادیان اسمانی

از نظر قرآن کریم، پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله برای تمام ابنای بشر، و برای تمام زمان هاست. در چندین آیه، تعبیر «یا بین آدم»، و «یا ایها الانسان» آمده است. از نظر قرآن، این جهان شمولی پیامبر (ص) مورد توجه اکثر مردم نیست. بخشی از مخاطبان پیامبر (ص)، پیروان ادیان آسمانی است. لازمه جهان شمولی رسالت پیامبر (ص)، تعامل مسالمت آمیز و استفاده از گفتگوی سازنده با پیروان ادیان آسمانی می باشد. این مطلب بخوبی از آیات از کلام الله مجید به دست می آید. این پرسش مطرح است که طبق تعالیم قران کریم، اساس رفتار با پیروان ادیان اسمانی چگونه است؟ آیا اصل، جنگ و نزاع و درگیری و حذف آنان است، مگر این که ایمان بیاورند، یا از نظر قرآن کریم مسلمانان می توانند با پیروان ادیان آسمانی همزستی مسالمت آمیز داشته باشد. از نظر قرآن کریم ، زبان گفتمان بین ادیان آسمانی، همزیستی مسالمت آمیز، گفتگوی سازنده و همکاری براساس اصول مشترک است.در حالیکه برخی، همانند داعش از دیدگاه اول دفاع می کنند. در این پژوهش، اصالت صلح و گفتگوی سازنده و همزیستی مسالمت آمیز اسلام با پیروان ادیان آسمانی، در راستای جهان شمولی آموزه های قرانی مورد بررسی می گردد. قران کریم، صلح و همزیستی با ادیان و ملل دیگر، به عنوان یک اصل و قاعده اساسی، در نظام تشریعی خویش ملاحطه نموده است. آیاتی از قران کریم، نژادپرستی، تحمیل عقیده، تعصب های نادرست را رد می نماید و از پیشنهاد صلح، همکاری براساس اصول مشترک و گفت و گوی مسالمت آمیز استقبال می کند، و ضمن به رسمیت شناختن پیامبران و کتاب های آسمانی گذشته، به حقوق اقلیت ها احترام می گذارد. برخی راه کارهای قرآن کریم در تامین همزیستی مسالمت آمیز با غیر مسلمانان از قرار زیر است: نفی نژاد پرستی، مبارزه با توهمات برتری جویانه ادیان دیگر، ازادی عقیده و فکر، اعتراف و به حقوق اقلیت ها، تعاون در مسایل بین المللی، استقبال از پیشنهاد صلح، تاکید بر صلح بین المللی، دعوت به همزیستی مسالمت آمیز و توه به اصول مشترک، و گفت گوی مسالمت آمیز

کلیدواژه ها:

همزیستی ، همزیستی مسالمت آمیز ، حقوق اقلیت ها ، صلح ، صلح بین المللی ، مدارا و تسامح