اختصاصیت میزبانی و وضعیت سازگاری جنسی جدایه های قارچ Pyricularia oryzae بدست آمده از میزبان های مختلف در ایران
محل انتشار: فصلنامه بیماریهای گیاهی، دوره: 54، شماره: 4
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 429
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPP-54-4_002
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1400
چکیده مقاله:
قارچ Pyricularia oryzae عامل بیماری بلاست برنج و گندم و لکه برگی روی تعدادی از گیاهان گرامینهای است. بیماری بلاست یکی از مهمترین بیماری های برنج در اکثر مناطق برنج خیز ایران به شمار می رود که معمولا سالانه خسارت اقتصادی قابل توجهی روی برنج ایجاد می کند. در تابستان سالهای ۱۳۹۳ و ۱۳۹۵ از مزارع برنج، ذرت، وعلف های هرز باغات مرکبات و جنگلهای نواحی جنوبی دریای خزر و مزارع برنج استان خراسان رضوی نمونهبرداری به عمل آمد. تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی جدایه ها، با استفاده از داده های به دست آمده از نواحی ژنومی اکتین (ACT)، کالمودلین (CAL) و زیرواحد بزرگ RNA پلیمراز II (Rpb۱) انجام شد، نتایج فیلوژنی جدایه های حاصل از میزبان های مختلف را به عنوان P. oryzaeتایید کرد. آزمون بیماریزایی روی میزبان هایی از قبیل برنج، ارزن دم روباهی، ذرت، سوروف و چسبک صورت پذیرفت. نتایج بیماریزایی نشان داد هر جدایه روی میزبان جدا شده بیماریزایی شدیدی را نشان داد اما شدت علائم در میزبان های دیگر نسبت به میزبان جدا شده کمتر بود. به منظور شناسایی ایدیومورف های تیپ آمیزشی از تکنیک Multiplex PCRو آغازگرهای L۱ و L۲ جهت تکثیر ایدیومورف Mat۱-۱ و آغازگرهای T۱ و T۲جهت تکثیر ایدیومورف Mat ۱-۲ جدایه ها مورد استفاده قرار گرفتند. وضعیت باروری جنسی جدایه ها با تیپ آمیزشی جدایه آزمایشگر تحت شرایط آزمایشگاه و روی محیط کشت آرد برنج-آگار نیز انجام گرفت. با توجه به نتایج ایدیومورف های تیپ آمیزشی و تولید مثل جنسی، Mat ۱-۱ بیشتریین فراوانی را در جدایه های برنج و ارزن دم روباهی داشت و Mat ۱-۲ بیشترین فراوانی را در بین علف های هرز و گیاه زارعی ذرت دارا می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عادل پردل
دانشجوی دکتری گروه گیاهپزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران.
محمد جوان نیکخواه
استاد گروه گیاهپزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران.
دیدیه ترائو
دانشیار، موسسه تحقیقات و توسعه کشاورزی، CIRAD، مونتپلیه، فرانسه.
امیر میرزدای گوهری
استادیارگروه گیاهپزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران.
علی مومنی
دانشیار، موسسه تحقیقات برنج کشور- معاونت مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، آمل، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :