بهینه سازی الگوی کشت محصولات کشاورزی دشت مهران براساس محدودیت های منابع آب، سطح زیرکشت و تنوع زیستی

به علت محدودیت منابع آبی و سطح زیرکشت، تعیین الگوی کشت همواره یکی از چالش های اصلی کشور در بخش کشاورزی بوده است. در این تحقیق بهینه سازی الگوی کشت دشت مهران واقع در استان ایلام بر اساس محدودیت های منابع آبی، سطح زیرکشت و تنوع زیستی توسط الگوریتم زنتیک انجام می شود. مدل بهینه ساز بر روی سه سناریو که با ترکیب قیود مختلف ایجاد شدند، بکار برده شد. نتایج بیانگر آن بود که در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵، الگوی کشت بهینه نبوده و شاخص تنوع زیستی نیز بسیار پایین می باشد. سود حاصله و تنوع زیستی در تمامی سناریوها بیشتر از شرایط موجود دشت مهران است. مقدار افزایش سود در سناریوهای یک، دو و سه به ترتیب ۷۰، ۱۰۱ و ۱۳۲ درصد بیشتر از سود الگوی کشت موجود است و از منظر تنوع زیستی، معیار شانون - وینر در تمامی سناریوها بیشتر از دوبرابر معیار شانون - وینر در الگوی کشت موجود دشت مهران است. گندم، کلزا، کنجد و بامیه در اکثر الگوهای کشت بهینه حضور قابل توجهی دارند. گندم بیشترین سطح زیرکشت و گوجه فرنگی و یونجه و ذرت کمترین سطح زیرکشت را به خود اختصاص داده اند که دلیل آن سود پایین و مصرف بالای آب این محصولات می باشد. محصولاتی مانند ذرت، کنجد، بامیه و خیار، در الگوی کشت بهینه دارای سطوح زیرکشت قابل توجهی هستند و می توان از این محصولات به عنوان محصولات جایگزین کشت فعلی به منظور افزایش سود کشاورزی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، الگوی کشت بهینه ، سطح زیرکشت ، شاخص تنوع زیستی ، مصرف آب