بررسی توان ها و محدودیت های زیست محیطی به منظور حفظ تعادل- پایداری اکولوژیک(مطالعه موردی: استان قزوین)

ارزیابی توان زیست محیطی فرآیندی است که تلاش دارد از طریق تنظیم رابطه انسان با طبیعت، توسعه ای در خور و هماهنگ با طبیعت را فراهم سازد. در واقع این ارزیابی گامی موثر در جهت به دست آوردن برنامه ای برای حفظ تعادل و پایداری اکولوژیکی محسوب می شود. با شناسایی و ارزیابی ویژگی های زیست محیطی در هر منطقه می توان همگام با طبیعت برنامه ریزی نمود زیرا طبیعت خود استعداد های سرزمین را برای توسعه و پایداری مشخص می کند. این ارزیابی، برآورد استفاده ممکن انسان از سرزمین برای کاربرد های کشاورزی، مرتع داری، جنگل داری، پارک داری (حفاظت و توریسم) آبزی پروری، توسعه شهری و صنعتی در چارچوب استفاده های کشاورزی، صنعت، خدمات و بازرگانی است. استفاده ممکن انسان ازسرزمین در واقع بهره جویی از تک تک منابع یاد شده می باشد. اما استفاده انسان از منابع محیط زیستی تنها به یک منبع بستگی ندارد بلکه شامل تداخل این منابع با یکدیگر و به صورت ترکیبی از همه می شود. با توجه به هدف پژوهش و اینکه محیط زیست طبیعی توان اکولوژیکی محدودی را برای استفاده انسان داراست. ارزیابی این منابع به عنوان هسته اصلی مطالعات زیستمحیطی با پیشگیری بحران های موجود بستر مناسبی برای برنامه ریزی زیست محیطی فراهم می آورد. به همین ترتیب، ابتدا بااستفاده از مطالعه ی مقالات و کتب، منابع محیط زیستی استان قزوین مورد شناسایی قرار گرفت. سپس، جدول سوات (SWOT)تهیه شد و نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای زیست محیطی استان مورد شناسایی قرار گرفت و در نهایت نتیجه گیری از یافته ها به عمل آمد. نتایج نشان می دهد که استان قزوین از موقعیت و شرایط جغرافیایی خاصی برخوردار است که توان های بالفعل و بالقوه ی مختلفی را برای این شهرستان رقم می زند، اما با توجه به ضعف هایی که در پژوهش بیان شده استان را معرض تهدیداتی قرار می دهد که باید در جهت حفظ پایداری منطقه برنامه ریزی مناسب صورت گیرد. بنابراین به سبب حفظ و پایداری اکولوژیک استان قزوین پیشنهاداتی ارائه گردید.