بررسی و تبیین تاریخ نگاری محلی کشمیر تا اوایل قرن یازدهم

از اوایل قرن هشتم هجری، با گسترش اسلام در شبه قاره هند، زبان و ادب فارسی به عنوان زبان دینی، علمی و ادبی در کشمیر رواج یافت. آثار مختلفی، از جمله تاریخ های محلی به فارسی نگاشته شد؛ اما این آثار در جامعه ایرانی شناخته شده نیست و تلاش موشکافانه برای معرفی برگزیده ترین این آثار در ایران صورت نگرفته است. بنابراین، سوال اصلی این پژوهش این است که تاریخ نگاری فارسی در کشمیر چه آثار مهمی را تولید کرده است. (سوال) به نظر می رسد کتاب هایی چون: راج ترنگینی (کهن ترین تاریخ کشمیر)، بهارستان شاهی (نامه شاهان کشمیر) و تاریخ کشمیر (معروف به تاریخ حیدر ملک کشمیری) مهم ترین آثار به شمار می رود. (فرضیه) غرض، نشان دادن شباهت های فرهنگی کشمیر با اندیشه های ایرانی و اسلامی، مولفه های متعددی، چون تعالیم عرفانی، ادبی و صوفیانه در رشد و شکوفایی تاریخ نگاری فارسی است. (هدف) مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی (روش) به این نکته دست یافته که: تاریخ محلی کشمیر بیش تر به اساطیر، مذهب و شخصیت های مقتدر و نافذ از جمله سلاطین و عرفا توجه کرده است تا مسائل اجتماعی و مردمی. (یافته)

کلیدواژه ها:

تاریخ نگاری ، کشمیر ، راج ترنگینی ، بهارستان شاهی و تاریخ حیدر