اولویت بندی عوامل موثر بر زمین لغزش و تهیه نقشه خطر آن با استفاده از مدل های ارزش اطلاعات و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: بخشی از حوزه آبخیز هراز)

تخریب و استفاده زیاد از منابع باعث ناپایداری دامنه­های طبیعی شده است. بررسی ناپایداری دامنه­ها برای تهیه نقشه­های پهنه­بندی برای شناسایی مناطق مستعد زمین­لغزش و همچنین شناسایی مکان­های امن برای توسعه زیستگاه­ها و سکونت گاه­های جدید در آینده مورد توجه برنامه ریزان قرار دارد. در ایران بویژه در نواحی شمالی و مسیر جاده هراز،  به خاطر شرایط خاص آب و هوایی و فیزیوگرافی همواره در معرض خطر زمین لغزش قرار دارد. به منظور تهیه نقشه خطر زمین­لغزش ابتدا با مطالعات میدانی نقشه پراکنش زمین­لغزش حوزه و سپس نقشه عوامل موثر بر زمین­لغزش تهیه شد. در مرحله بعد عوامل با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی اولویت­بندی شده و هفت عامل به عنوان عوامل موثر انتخاب شد. سپس پهنه­بندی خطر زمین­لغزش در منطقه با استفاده از مدل های ارزش اطلاعات و فرایند تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت. نتایج نشان داد که سازندهای شمشک و پادگانه­های آبرفتی، فاصله ۵۰۰ متری از جاده و ۴۰۰ متری از آبراهه، سوی شیب باختری، شیب ۵۰-۱۵ درصد، ارتفاع ۲۱۰۰-۱۵۰۰ و کاربری­های مسکونی و باغ-کشاورزی بیشترین حساسیت را نسبت به زمین­لغزش دارند. 

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، نقشه خطر زمین لغزش ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، مدل ارزش اطلاعات ، تحلیل سلسله مراتبی ، هراز