بررسی رابطه تعلق خاطر به مدرسه و سرمایه روان شناختی معلمان تربیت بدنی استان البرز

مدیریت منابع انسانی پیچیده ترین و مشکل ترین بخش مدیریت است و ازجمله وظایف مدیران، جذب نیروهای انسانی مناسب، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. درواقع، موفقیت هر سازمان درگرو استفاده ی بهینه از نیروی انسانی آن سازمان است هدف از این پژوهش، بررسی رابطه تعلق خاطر به مدرسه و سرمایه روان شناختی معلمان تربیت بدنی استان البرز بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان تربیت بدنی استان البرز (۱۴۵۰ نفر) بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد ۳۴۰ نفر به عنوان نمونه به شیوه خوشه ای طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی – همبستگی و جمع آوری اطلاعات به شکل میدانی انجام گرفت. ابزار مورداستفاده تحقیق، دو پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (۲۰۰۰) و پرسشنامه استاندارد سرمایه روان شناختی لوتانز (۲۰۰۷) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمون های آمار استنباطی (تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم زمان) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد از بین ابعاد سرمایه روان شناختی، امیدواری و تاب آوری قابلیت پیش بینی متغیر احساس تعلق به مدرسه معلمان تربیت بدنی را داشتند. پیشنهاد می گردد که در تصمیم گیری و حل مسائل کاری، مشارکت کلیه ی اعضای گروه ها در اجرای امور مربوط به انجمن اولیا و شورای معلمان مدرسه را موردنظر داشته باشند؛ و با به کارگیری روش های به روز در جهت توانمند نمودن معلمان، تعلق خاطر به مدرسه را ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

تعلق خاطر ، سرمایه روان شناختی ، معلمان تربیت بدنی.