اثر تمرینات در آب وبراوج نیروی عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت هنگام بالا رفتن ازپله

پای پرونیت یکی از اختلال های اندام تحتانی است که درافراد دارای این ناهنجاری تغییراتی شامل:کاهش قوس طولی داخلی پا است که همراه آن استخوان ناوی در قسمت داخلی پا افت پیدا میکند.افراد دارای این عارضه دچار اختلالات بیومکانیکی میشوند ،که درحرکات انسان مانند بالاو پایین رفتن از پله تاثیر منفی میگذارد و منجر به بروز عدم هم انقباضی عضلانی و علائم ناپایدار در مفاصل اندام تحتانی زانو شود .هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات تمرین در آب بر اوج نیروی عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت میباشد.روش تحقیق: تحقیق حاضر، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون میباشد..جامعه آماری شامل دانشجویان-۱۸ ۲۵سال دانشگاه محقق اردبیلی خواهند بود که ما از میان این افراد۳۰ نفر را به صورت تصادفی انتخاب کرده ایم که در دو گروه ۱۵نفره تقسیم بندی میشوند: گروه اول گروهی است که تمرین درآب را داشته اند و گروه دوم گروه کنترل آزمودنیها باید دارای میزان افت استخوان ناوی کمتر از ۱۰ میلیمتر باشند و شاخص پاسچر پا ۱۰میلی متر بیشتر باشد.شرایط خروج آزمودنیها از پژوهش شامل سابقه جراحی ،سابقه آسیب در اندام تحتانی بدن، ، ناهنجاری در قسمت تنه بود.برای انجام این پژوهش ازدستگاه فورس پلیت برتک با نرخ نمونه برداری۱۰۰۰ و پله ای به ارتفاع ۴۰CMبرای بالا رفتن از پله استفاده کرده ایم.و از روش آماری آنکوواو برای نرمال سازی داده از روش شاپیروویلک استفاده شد.نتایج: نتایج بدست آمده حاکی از آن است که اختلاف معناداری بین دو گروه تمرین در آب وکنترل وجود دارد و این تمرینات باعث کاهش اوج نیروی عکس العمل زمین شده که توصیه میشودافراد دارای پای پرونیت از اسن تمرینات استفاده بکنند. ضرورت واهمیت: قابل درک است که آشنایی با الگوی فعالیت عضلانی و بررسی بیومکانیکی اثرات تمرینات در آب و تراباند میتواند ابزاریمهم جهت اصلاح در تغییر شکلها و به حداقل رساندن عوارض آسیبها، اصلاح حفظ تعادل خواهد بود، به همین علت پرداختن به این مهم از اهمیت بسیار زیادی برای افراد جامعه برخوردار هست.