بررسی تحقق تجربهی هنری و تجربه دینی در حکمت هنر معماری اسلامی

هنر اسلامی ذاتا مقدس و الهی است و آنچه موجب امتیاز آن نسبت به سایر هنرها می شود، موضوع و محتوای آثار است کهتاثیر متفاوتی می گذارد . یک هنرمند اسلامی وظیفه دارد که در آثار خود ستایش و صنع خداوند را متبلور کند و در واقعهنرمند اسلامی در آثار خود باید یاد خداوند را زنده کند و از جمله اقدامات مهمی که در هنر اسلامی باید مورد توجه قرار گیردشریک قرار ندادن برای خداوند در هنر اسلامی است. کمیت و کیفیت تجلی هویت اسلامی از جنبه های مختلف و بعضا متقابلهمدیگر بررسی شده است. در برخی از آثار به انعکاس کامل متون اسلامی در آثار معماری و در برخی دیگر از جنبه عدم وجودهرگونه ارتباط فیمابین متون دینی و آثار معماری پرداخته شده است. براساس نگرش حکمی به معماری اسلامی، آن چه میانبیننده و صاحب اثر هنری، به عنوان واسطه قرار گرفته است، رسانه ای از مفاهیم دینی و ملکات حق تعالی می باشد. معمارهمچون هنرمندی است که با بهرهگیری از معنویات و بدست اوردن خصوصیات نیک اخلاقی، زمینه سازی ارتقای بهره الهی رادر وجود دنیای مادی فراهم میکند. علیرغم ارزش والا و جایگاه ویژه معماری اسلامی ایران در آثار هنرمندان کشورمان و نیزتوجه ویژه به آن در سایر کشورهای دنیا، جنبه های مرتبط با طراحی و شخصیت فضاسازی آن، که مهمترین عامل درکمخاطبین از کیفیت فضایی هنر معماری است، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این پژوهش با بهره گیری از روشمطالعه کتابخانه ای و استنباط داده ها به روش توصیفی- تحلیل، نقاط اشتراک و تفاوت تجربه های هنری و دینی بررسی شده است. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت که مناظره تجربه هنری و دینی در بخشهایی از حکمت هنر اسلامی رویتمی شود و در نتیجه تجربه دینی میتواند به عنوان تجربه متعالی قلمداد کرد.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، تجربه هنری و دینی ، معماری اسلامی