استدلال در شعر صائب تبریزی به پشتیبانی فرهنگ و زبان عامیانه با تکیه بر نظریه استیفان تولمین

ادبیات رسمی، پر از ادعاهای شاعرانه در مضامین مختلف (مدح، عشق، عرفان، هجو، هزل، حماسه، توصیف، فخر، شکواییه و...) است و اگر چه شعر و ادبیات، در وجه هنری خود از قیاس و استشهاد و سایر شیوه های منطقی استدلال برای اثبات ادعاهای مبالغه آمیز ادبی، بی نیاز به نظر می رسد، اما به واقع، شاعران و سخنوران اغلب برای بیان مافی الضمیر خود و عینیت بخشیدن به مفاهیم ذهنی، از بسیاری شیوه های شبیه به روش های استدلال منطقی (ادعا، پشتیبان، زمینه)، چون: تشبیه، تلمیح، تمثیل (مثل، متل، حکایت)، اسلوب معادله، مذهب کلامی ، سوگند و نظایر آن بهره جسته اند. در این میان بهره مندی از فرهنگ و ادبیات عامه " ، نقش مهمی را در تقویت و تبیین بیشتر مبانی فکری و ذهنی شعر شاعران مضمون یاب و تازه گویی پون صائب تبریزی در بیان ادبی ایفا می کند و به عنوان "پشتیبان" و "زمینه ساز اثبات مدعا، در شیوه های تحلیلی ادبی عمل مینماید. این مقاله به بررسی نقش برجسته فرهنگ و ادبیات عامیانه در تحکیم بنیادهای معنایی و استدلالی شعر صائب تبریزی می پردازد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ و ادبیات عامیانه ، حکایت ، مثلها ، ضرب المثل ، استدلال ، ادعای پشتیبان ، صائب تبریزی