مقایسه ی اثرتحریک نهایی دوتایی تخمدان با آگونیست آزادکننده گنادوتروپین و گنادوتروپین انسانی در مقایسه با گنادوتروپین کوریونی انسانی تنها روی میزان حاملگی در خانم های نابارور با کاهش ذخیره تخمدان درسیکل های تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم - انتقال جنین

مقدمه : یکی از مراحل مهم در موفقیت تکنیک های کمک باروری، تحریک موثر فولیکول های تخمدان و القاء مناسب تخمکگذاری می باشد . مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی اثرتحریک تخمدان با آگونیست آزادکننده گنادوتروپین و گنادوتروپین کوریونیانسانی با گنادوتروپین کوریونی انسانی تنها روی میزان حاملگی در خانم های نابارور با کاهش ذخیره تخمدان درسیکل های تزریقداخل سیتوپلاسمی اسپرم - انتقال جنین انجام شد .روش اجرا : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سو کور می باشد که بر روی ۹۶ بیماران نابارور با پاسخ ضعیف تخمدان که بهبیمارستان امام خمینی ساری در سال ۱۳۹۸ جهت شروع سیکل تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم - انتقال جنین (ICSI_ET)مراجعه کرده اند،انجام شد . بیماران وارد سیکل IVF شدند و تحت القای تخمک گذاری با پروتکل آنتاگونیست قرار گرفتند. دادهها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ آنالیز گردیدند.نتایج : بر اساس یافته های این مطالعه بین گروه آگونیست آزادکننده گنادوتروپین همراه گنادوتروپین کوریونی انسانی باگنادوتروپین کوریونی انسانی تنها تفاوت معناداری در تعداد لانه گزینی، جنین با کیفیت خوب و میزان تخمک در متافاز دومشاهده شد (P<۰.۰۵). اما بین دو گروه در تعداد حاملگی و میزان سقط رابطه معنی داری مشاهده نشد (P>۰.۰۵).نتیجه گیری : نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که بلوغ نهایی تخمک با استفاده از درمان دوگانه توسط آگونیست آزادکنندهگنادوتروپین و گنادوتروپین کوریونی انسانی، تعداد جنین های با کیفیت خوب را بهبود می بخشد و میتواند راهی موثر برایافزایش کارایی فرآیند لقاح در خانم های نابارور با کاهش ذخیره تخمدان باشد.

کلیدواژه ها:

ذخیره پایین تخمدان ، آنتی مولرین هورمون ، نازایی ، پاسخ ضعیف