مطالعه تطبیقی عناصر معماری پل های تاریخی پیش از اسلام و بعد از اسلام در مناطق سرد کوهستانی (مطالعه موردی پل های دوره ساسانی و صفویه)

پل سازی تاریخچه ای کهن همچون راه سازی دارد.کاوش های باستان شناسان گواه از آن دارد که نخستین پل هاساده کم دوام اما کارآمد برای برقراری روابط بین جوامع نخستین بشری بوده است.ایرانیان نیز که از پیشتازان احداث ابنیه ابتدایی تا شکوهمند بودند در این عرصه پیشرفت چشمگیری داشتند و نمونه های گرانبهایی را از خود به یادگار گذاشتند.اوج شکوفایی ساخت پل در دوران قبل از اسلام مربوط به هخامنشیان و ساسانیان می باشد که متاسفانه از دوران هخامنشیان آثار چندانی برجای نمانده است اما از دوران ساسانیان آثار چندی بجا مانده که نشانگر قدرت معماری و هنر ایرانی درآن دوران می باشد. در دوران بعد از اسلام با روی کار امدن صفویان و تشکیل دولت مرکزی مقتدر ساخت ابنیه و راه و پل توسعه یافته و معماری به دوران شکوفایی رسید. بنابر آنچه بیان شد، تلاش نگارندگان در پژوهش حاضر برآن است تا عناصر معماری پل های تاریخی قبل از اسلام و بعد اسلام را در اقلیم سرد کوهستانی بررسی کنند. در واقع هدفی که در این پژوهش دنبال می شود، مطالعه تطبیقی پل های تاریخی دو دوره ساسانی و صفوی است. پرسش قابل طرح نیز از این قرار است که پل های تاریخی این دو دوره چه ویژگی های یکسان و متفاوتی از لحاظ عناصر معماری با یکدیگر داشته اند. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی-تاریخی با رویکرد تحلیلی-تطبیقی بر مبنای جمع آوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهده میدانی بناها است.

کلیدواژه ها:

عناصر معماری ، پل های تاریخی ، مطالعات تطبیقی ، پل های دوره ساسانی ، پل های دوره صفویه