گردشگری، صلح و همگرایی منطقه ای (مورد مطالعه: کشورهای ساحلی خلیج فارس)

در شکل سنتی از روابط بینالملل، دولت ها کنشگران اصلی عرصه بین الملل شناخته می شوند. آنانهستند که تصمیم به صلح و یا جنگ می گیرند، اما با پیچیده شدن فرآیند های اقتصادی، اجتماعی وتکنولوژیکی دولت ها با به کارگیری متخصصان فنسالار در پوشش نهاد های فراملی گردهم می آیندتا در پیوند با هم به عنوان بازیگران کنشورز زمینه ساز تشکیل اتحادیه جدید و در نهایت تحکیمهمگرایی و صلح منطق های شوند. در شرایط امروزی، که اتحاد جماهیر شوروی سابق فرو پاشید وجنگ سرد نیز تا حدودی فرو نشست این سوا ل ها مطرح می گردد، در دوره فراملی بازیگران اصلیهمگرایی و صلح چه کسانی خواهند بود؟ بستر فعالیت برای رسیدن به صلح کدام است؟ آیا الگویینسبتا موفق وجود دارد؟ در پاسخ به این سوالها، این پژوهش با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای ومشاهدات نگارنده و به شیوه تفسیری و تحلیلی انجام گرفت. منطقه مورد مطالعه نیز کشورهایساحلی خلیج فارس است. نتایج به دستآمده نشان می دهد؛ در عصر فراملی، کنشگر و یا بازیگراصلی در انتخاب دولت، صلح و همگرایی، مردم یا شهروندان هستند. البته نسل جوان امروز دربستری از فعالیت گردشگری بیشتر از سالمندان آگاهی لازم را برای نقشآفرینی به دست خواهندآورد. جوانان امروز، کارگزاران فرهنگ، سیاست و اقتصاد فردا برای کشورهای خود خواهند بود.بنابراین می توان از چنین بستری از فعالیت (گردشگری) و گروه های سنی (جوانان) و با تکیه برتجربیات جهانی از الگو طرح دوستی( فرانکو – ژرمن) برای همگرایی و صلح منطقه ای در بینکشورهای ساحلی خلیج فارس بهره جست.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، صلح ، همگرایی ، کشورهای ساحلی ، خلیج فارس