ارائه مدل تاثیر فرهنگ همکاری منابع انسانی بر عملکرد یادگیری و مالی سازمان با نقش تعدیل گر ظرفیت فناوری

امروزه بدون همکاری و مشارکت کارکنان، هماهنگی مطلوب برای رسیدن به اهداف سازمانی به سختی ایجاد می شود. همکاری کارکنان متغیر مهمی است که به افزایش اثربخشی سازمان کمک می کند. هرچه میزان همکاری بین کارکنان سازمان بیشتر باشد، اثربخشی و یادگیری نیز افزایش می یابد. همچنین اهمیت نیروی کارآمد در سازمان ها بر کسی پوشیده نیست و اکثر مدیران دریافتند که این عامل مهمترین سرمایه سازمان به حساب می آید و شاخص عمده برتری یک سازمان نسبت به سازمان های دیگر محسوب می شود. حال عملکرد نهایی سازمان منوط به عملکرد تک تک افراد درون سازمان و محیط پیرامون می باشد، به این منظور برای افزایش بهره وری کارکنان همواره می بایست بسیاری از جنبه های ماثر بر عملکرد آنان را مورد تجزیه تحلیل قرار داد. بنابراین در این پژوهش عملکرد به دو دسته یادگیری و مالی تقسیم شده است. عملکرد مالی یک معیار ذهنی است که نشان می دهد یک شرکت چگونه می تواند از دارایی های اصلی کسب و کار خود استفاده کرده و درآمد ایجاد کند و منظور از عملکرد یادگیری فرایندی است که با سنجش و اندازه گیری، ارزش گذاری و قضاوت درباره پیشرفت یادگیرنده در یک دوره زمانی مشخص می شود و نقش تعدیل گر ظرفیت فناوری که اطلاعات و مهارت های فنی، مدیریتی و نهادی است که به سازمان های مولد اجازه می دهد از تجهیزات و فناوری به طور کارآمداستفاده کنند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ همکاری منابع انسانی ، عملکرد یادگیری ، عملکرد مالی ، ظرفیت فناوری