تاثیر کاربرد سوپرجاذب رطوبت آکواسورس بر بهره وری آب گیاه سویا

استفاده از مواد جاذب رطوبت برای افزایش بهره وری آب طی دهه های اخیر مورد توجه محققین بوده است. در این راستا مواد مختلفی با ماهیت و قابلیت متفاوت در جذب و نگهداری آب معرفی شده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کاربرد پلیمر سوپرجاذب آکواسورس بر عملکرد و بهره-وری آب سویا در منطقه کرج انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل دور آبیاری، ۴ و ۷ روز و فاکتور دوم کاربرد سوپرجاذب در سه سطح صفر، ۲۰۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار بود. در طول دوره رشد قبل و بعد از هر آبیاری مقادیر رطوبت خاک تا عمق توسعه ریشه اندازه گیری گردید. در انتهای دوره رشد عملکرد دانه، درصد روغن و پروتئین دانه و بهره وری آب تعیین گردید. نتایج نشان داد اثر دور آبیاری بر تمامی شاخص های مورد بررسی معنی دار بود ضمن آنکه اثرات متقابل دورآبیاری و سوپرجاذب بر میزان آب مورد استفاده و عملکرد دانه معنی دار گردید. با تغییر دور آبیاری از ۴ به ۷ روز بطور میانگین میزان آب آبیاری، عملکرد دانه سویا، عملکرد روغن، عملکرد پروتئین، بهره وری آب در تولید دانه، روغن و پروتئین به ترتیب به میزان ۳۰، ۵۰، ۵۲، ۵۰، ۲۶، ۲۳ و ۳۰ درصد کاهش یافت. در شرایط کاربرد سوپرجاذب، افزایش عمق آب آبیاری به بیش از ۶۳۰ میلی متر، تاثیر زیادی بر عملکرد محصول نداشت. همچنین مصرف سوپرجاذب سبب گردید تا عمق مناسب آبیاری برای دستیابی به بالاترین میزان بهره وری آب سویا تقریبا ۱۰ درصد کاهش یابد. نتایج بیانگر آن است که مصرف سوپرجاذب به میزان ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار باعث افزایش عملکرد دانه، ، عملکرد روغن، عملکرد پروتئین و بهره وری آب در تولید دانه، روغن و پروتئین شده و مقادیر بیشتر از آن (۳۰۰ کیلوگرم در هکتار) باعث کاهش صفات مذکور گردید.

کلیدواژه ها:

دورآبیاری ، پروتئین ، روغن ، عملکرد ، عمق آبیاری