بررسی فواصل پراگزمیک در فضاهای شهری ایران (نمونه موردی: تهران)

انسانها در اجتماع فضاهایی را برای فاصله از خود حفظ میکنند که تصور میکنند دیگران نیز ترجیح به حفظ آنها دارند، آنچه که به عنوان فضاهای پراگزمیک مطرح میشود. فضاهای معماری و شهری بر اساس فواصل پراگزمیک افراد، طراحی و شکل میگیرند و از آنجایی که در آمریکا، اروپا و اغلب کشورهای عربی، اندازه های این فواصل بررسی شده و در مورد ایران تاکنون مطالعاتی صورت نگرفته، این پژوهش میتواند با بررسی و اندازه گیری این فواصل به این دو سوال پاسخ دهد که میزان این اندازه ها در انواع فاصله های پراگزمیک چقدر است و همچنین کدام یک از این فواصل پراگزمیک در طراحی فضاهای شهری ایران بیشترین تاثیر را دارند.این پژوهش به صورت کمی و با روش متا آنالایزز ((Meta Analysis، به تحلیل و بررسی عکسهای جمع آوری شده مربوط به دوره پیش از فراگیری بیماری کرونا که در فضاهای باز و بسته عمومی شهر تهران گرفته شده اند پرداخته که اغلب از منابع آنلاین جمع آوری شده اند. یافته های پژوهش نشان میدهد که انواع فاصله های پراگزمیک بررسی شده در تصاویر با فواصل از پیش تعریف شده ی ادوارد هال مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، پراگزمیک ، علوم شناختی ، بیماری کرونا