تاثیر یوگا بر تنش ادارک شده و خودپایی در زنان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی یوگا بر تنش ادراک شده و خودپایی در زنان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون،پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه را زنان سالم (دامنه سنی ۴۵-۲۰ سال) شهر کرج که به باشگاه های ورزشی مراجعه نمودند، تشکیل داده بود. نمونه آماری این پژوهش شامل ۴۰ نفر، که به طور در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه کنترلو آزمایش جایگزین شده بودند. ابزارهای گردآوری اطلاعات مقیاس تنش ادراک شده کوهن، مقیاس خودپایی اشنایدر بوده است.نمونه هایی که در گروه آزمایش قرار گرفته اند، ۱۲ جلسه نود (۹۰) دقیقه ای در کلاس های یوگا حضور یافته اند ،که از این ۹۰ دقیقه، ۶۰دقیقه تمرینات فیزیکی وضعیت گزینی (آسانا)، ۱۲ دقیقه تمرینات کنترل شده تنفسی (پرنایاما) و ۱۵ دقیقه تمرینات رها سازی وتن آرامی (شاواسانا) انجام داده اند. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون تی دو نمونه مستقل برای آزمون روابط مربوط به گروه کنترلو آزمایش، آزمون تی زوجی برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (آنوا) برای بررسی اثر متغیرهایجمعیت شناختی بر متغیرهای پژوهش استفاده می شود. یافته های پژوهش نشان داد که انجام تمرینات یوگا بر تنش ادارک شده درگروه آزمایش تاثیر داشته است (این تفاوت در سطح p<۰/۰۵ معنادار بوده است). اما متغیر وابسته خودپایی در گروه آزمایش، نسبتبه گروه کنترل تفاوت معناداری را در پس آزمون نشان نداده است. بنابراین بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که یوگابر تنش ادارک شده در زنان تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

یوگا ، تنش ادارک شده ، خودپایی