بررسی تأثیر علفکشهای پیش کاشت و پس رویشی به همراه مدیریت مکانیکی بر کنترل علفهای هرز مزارع ذرت در منطقه پارس آباد مغان

در جهت ارزیابی مدیریت شیمیایی به همراه استفاده از کولتیواتور بین ردیفهای کاشت ذرت دانه ای در منطقه پارس آباد مغان در سال 1389 ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار طراحی واجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل نوع علفکش در پنج سطح (ایپیتی سی و آت رازین+ آلاکلر به صورت پیش کاشت، فورامسولفورون، نیکوسولفورون و توفوردی+ امسیپیآ به صورت پس رویشی) و تیمار کولتیواسیون در دو سطح(اعمال و عدم اعمال کولتیواسیون) بود. پس از اعمال تیمارهای آزمایشی سه مرحله نمونهبرداری از علفهای هرز انجام گرفت و بر اساس آن درصد کاهش تراکم و وزن خشک علفهای هرز نسبت به قسمت شاهد محاسبه گردید. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که سطوح مختلف مدیریت شیمیایی و مکانیکی تأثیر بسیار معنی داری بر کاهش تراکم و وزن خشک علفهای هرز در تمام مراحل نمونه برداری داشتند. علفکشهای پس رویشی بهتر از علفکش های پیش کاشت توانستند که علفهای هرز را کنترل کنند. در بین علفکشهای مورد آزمایش علفکش فورام سولفورون و ایپیتیسی به ترتیب بیشترین و کمترین میزان کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز را داشت ند که در گروه آماری جداگانهای نیز قرار گرفتند. اعمال کولتیواتور بین ردیفهای کاشت نیز در کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز بهتر از عدم کولتیواسیون بود.

کلیدواژه ها:

کولتیواسیون ، مدیریت تلفیقی ، علفهای هرز ، ذرت دانهای