گسترش همکاریهای دانشگاه و صنعت با تأکید بر جایگاه دولت و عملکرد مراکز رشد و پارک های علم و فناوری

مقاله حاضر با هدف تبیین نقش منحصر به فرد پارک های علم و فناوری و مراکز رشد در توسعه همکاریهای دانشگا-ه صنعت تهیه شده است.ضمن آن که جایگاه دولت در این فرآیند به عنوان سیاستگذار و حامی توسعه پارک ها و مراکز رشد در کشور تشریح شده است. ویژگی اساسی این پارک ها انجام فعالیتهای تحقیقاتی در قالب فعالیتهای تحقیق و توسعهای، مهندسی معکوس و تحقیقات توسعهای (تجاریسازی نتایج تحقیقات) بوده و معمولاً تحقیقات بنیادینی که فاقد کارآیی لازم برای صنایع هستند، در آن ها انجام نمیشود. مقدمه مقاله تشریح میکند که چگونه حلقه مفقوده فرآیند ارتباطات آموزشی و پژوهشی میان دانشگاه ها و صنعت توسط پارک های علم و فناوری پر شده است. در بخش اول این مقاله ضرورت توجه به ارتباط صنعت و دانشگاه و انواع ارتباط صنعت با دانشگاه بیان شده است. در بخش بعدی مقاله مفاهیم و کارکردهای پارک های علم و فناوری تشریح شده است. در این بخش سابقه پیدایش، تعریف، ویژگیها و اهداف و کارکردهای پارک ها مطرح شده است وهمچنین مدلی از تعامل زنجیره ای صنعت – پارک- دانشگاه و ارتباطات آن ها با دولت و بازار ارائه شده است. بخش سوم به بررسی وضعیت فعلی پارک ها در کشور میپردازد و روند توسعه آنها را تشریح میکند. بخش پایانی نیز به تحلیل وضعیت موجود و آسیبشناسی آن پرداخته وپیشنهادهایی را برای توسعه پارک های علم و فناوری در کشور و استان ها ارایه میدهد. در بخش جمع بندی نیز بر ضرورت اتخاذ سیاستهای کلان و واحد برای توسعه پارک ها و مراکز رشد در کشور و در عین حال تمرکززدایی و محلیسازی در تشکیل آنها تاکید شده است و نیز اشاره شده است که تشکیل پارک ها توسط قطبها یا دانشگاههای صنعتی کشور، یک نیاز جدی در فرآیند توسعه صنعتی و تکنولوژیک کشور است.نیازی که بدون حمایت نهادهای دولتی از توسعه پارک ها و مراکز رشد در کشور، برآورده نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، مرکز رشد ، دانشگاه ، تحقیقات توسعهای ، صنعت ، دولت