مولفه های موثر بردگردیسی فضا در معماری از واقعیت به مجازی سیال

هدف نوشتار حاضر نیل به تصویری بیش و کم روشن از دگرگونی های فضا در عصر اطلاعات و جهانی شدن است و آنکه این دگرگونی ها که ماحصل آن از دید بسیاری از اندیشمندان، فرآیندهای جهانی شدن و جهانی سازی و فروریختن ساختارهای معمول و باز تعریف آنها در قالب مفاهیم جهانی است چگونه فضا را تغییر می دهد.خلق معماری که فن آوری جدید را در بر داشته باشد ، مستلزم گسستن از ایده جهان ایستای افلاطونی است ، جهانی که با شیئ متناهی عالی ای بیان می شود ، که نه چیزی را می توان به آن افزود و نه از آن جدا کرد . این برداشتی است که از آغاز تا به امروز بر معماری تسلط داشته است.معماری فردا خطی نخواهد بود. با یک علم یک بعدی تک رشته ای دیگر نخواهیم توانست آن را درک کنیم، روند استدلالی منظم، جای خود را به کلیتی جامع تر خواهد داد و آن همان کثرت و پیچیدگی علوم جدید و به ویژه حضور جهان مجازی در کنار معرفت های شهودی است . الگوواره جدید در چند لایه متفاوت حرکت و عمل می کند و از آنجایی که معماری مدرن همراه با جزئیات و خلاصه نگری بوده معماری هرازه سوم دارای فضایی خواهد بود کثرت گرا، متغیر همراه با همزیستی کلیه عناصر مفهومی تمدن بشری و عناصر ترکیبی شکل دهنده معماری که از مصالح و از پوسته های سبک و شفاف تشکیل خواهد شد که در آن مرز بیرون و درون کمرنگ شده و طبیعت هم از لحاظ بصری و هم از لحاظ واقعی کاملا به داخل نفوذ خواهد کرد و به تبع آن فضایی سیال را در پیش روی خود خواهیم دید.

کلیدواژه ها:

امواج تغییر ، جهانی شدن ، زمان ، هویت ، فضا