نقش سیستمهای غیر فعال خورشیدی در بکارگیری انرژیهای تجدید پذیر در ساختمانهای مسکونی سبز

هزمزمان با رشد سریع و بی سابقه جمعیت و در نتیجه گسترش و توسعه بی رویه شهرها ، انسان جهت فراهم ساختن شرایط آسایش محیطی ، اتک به انرژی و بویژه انرژی فسیلی داشته است. این تامین آسایش در ساختمانهای مسکونی نیز صرف انرژیهای فراوانی را به همراه است. با انقلاب صننعتی لین مصرف بی رویه تا جایی پیش رفته که الودگی و تخریب محیط زیست و اخیرا تغییرات اقلیمی کره زمین را موجب شده است. این تغییرات همچنین بسیاری از کشورهای جهان را با معضلات زیست محیطی مواجه کرده است. توجه این موضوع به قدری از اهمیت بالایی برخوردار بوده که از نیمه دوم قرن گذشته و بویژه از دههی هفتاد میلادی اقلیم و حفاظت محیطی پیوسته مورد توجه قرار گرفته و گروههای مختلف طرفدار طرفدار در اقصی نقاط دنیا تشکیل شده است. این گروهها عمدتا خواستار حفظ و احیا محیط زیست با استفاده از فن اوری همگون با محیط طبیعی ، بازیافت ضایعات صنعتی و استفاده از انرژیهای پاک می باشند. از این زمان در حوزه ساختمان (بالاخص ساختمانهای مسکونی چه در ساخت و چه در بهره برداری از ان) با توجه به میران بالای مصرف انرژی در آنها توجه به محیط زیست و تلاش در جهت طراحی ساختمانهای اقلیمی سبز افزایش یافته است. بنابراین به نظر می رسد استفاده از انرژیای پاک و بکارگیری سیستمهای غیر فعال خورشیدی می تواند به عنوان راهکاری مناسب جهت تامین و نگاهداشت انرژی در این بناها باشد تا بتواند ضمن کاهش مصرف انرژیهای تجدید ناپذیر آلودگیهای محیطی را نیز به حداقل برساند. در این کقاله سعی بر این است که در قالب پژوهشی تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات موردی ساختمانهای مسکونی سبز تاثیر سیستمهای غیر فعال خورشیدی ایستا را در تامین و نکاهداشت انرژی ، بررسی کرده و معیارها و ویژگی های کالبدی این گونه بنا ها را که باعث تمایز آنها از بناهای معمول می شوند استخراج نمائیم و بدین طریق بتوانیم راهکاری را جهت برون رفت از معضلات محیطی ارائه دهیم.

کلیدواژه ها:

انرژیهای تجدید پذیر (نو ، پاک ) ، سیستمهای غیرفعال خورشیدی ، ساختمانهای مسکونی سبز ، ذخیره (نگاهداشت) انرژی ، عناصر کالبدی