بهینه سازی کاربری زمین با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاری جست و جوی هارمونیک (مطالعه موردی: محله ی بابلدشت شهر اصفهان)

برنامه­ریزی کاربری زمین به دنبال تخصیص کاربری­های مختلف به منبع ارزشمند و محدود زمین به طور بهینه­ بوده که با استفاده­ی حداکثری از آن بیش­ترین مطلوبیت را برآورده کرده و اهداف برنامه­ریزی کاربری زمین را تا بالاترین میزان محقق سازد. با توجه به تعدد اهداف مطرح در تخصیص کاربری زمین، لازم است تا نوعی سازش میان این اهداف به وجود آمده، به گونه­ای که هر یک از اهداف متناسب با اولویت خود تا حد مشخصی تحقق یابند و آرایش بهینه­ی کاربری­ها حاصل گردد. بهینه سازی تخصیص کاربری، روشی است که امکان حل چنین مسائلی را فراهم می آورد. به دلیل پیچیدگی بسیار بالای مسئله ی      بهینه­سازی کاربری زمین، چه از نظر تعداد اهداف و چه از نظر اندازه و زمان حل مسئله، حل این مسئله بر الگوریتم های فراابتکاری تکیه دارد. در پژوهش حاضر، الگوریتم جست وجوی هارمونیک برای بهینه سازی تخصیص کاربری زمین توسعه یافته است. اهداف بهینه سازی سه هدف: بیشینه سازی سازگاری، بیشینه­سازی فشردگی، و بیشینه سازی تناسب اراضی را در بر می­گیرد. قابلیت این الگوریتم در تخصیص بهینه­ی هفت گونه­ی کاربری، مورد آزمون قرار گرفته و نتایج آن با الگوریتم ژنتیک مقایسه شده است. مقایسه ی انجام شده نشان می دهد که الگوریتم جست­و­جوی هارمونیک، از کارآیی (۶۸ درصد) و کیفیت بالاتری (۲۷.۷ درصد) نسبت به الگوریتم ژنتیک برخوردار در حل مسئله­ی طرح شده در این پژوهش برخوردار است. نتایج نشان می­دهند که با به کارگیری الگوریتم پیشنهادی، میزان مطلوبیت کل در گزینه­ی بهینه ۵۴.۰۷ درصد بالاتر از وضع موجود کاربری­ها در مطالعه­ی موردی می­باشد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم جست وجوی هارمونیک ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی کاربری زمین ، محله ی بابلدشت اصفهان