ارتباط دیسترس اخلاقی با مراقبت پرستاری ایمن در پرستاران بخش های اورژانس

مقدمه: کیفیت ارایه خدمات در بخش اورژانس به عنوان قلب بیمارستان، نمادی از وضعیت کلی ارائه خدمات در بیمارستان محسوب می­گردد. پرستاران به عنوان بزرگترین گروه کارکنان مراقبت سلامت، نقش بسزایی را در کیفیت و ایمنی خدمات درمانی ایفا می کناغلب در موقعیت­های بالینی، درگیر موقعیت­ها و تصمیمات اخلاقی هستند. این مطالعه با هدف بررسی همبستگی دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت پرستاری ایمن در پرستاران بخش­ اورژانس انجام گردید. روش کار: این مطالعه با رویکرد توصیفی-مقطعی به روش سرشماری در ۱۳۰ پرستار از بخش های اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۹۷ انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ۲۴ سوالی دیسترس اخلاقی کورلی (ابعاد فراوانی و شدت مواجهه) و پرسشنامه ارزیابی مراقبت پرستاری ایمن (ASNC) جمع آوری شد. داده­ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ با استفاده از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، شاخص میانگین و انحراف معیار) و آزمون­های همبستگی پیرسون،­ تی مستقل و واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین دیسترس اخلاقی پرستاران در بعد فراوانی (۱۳±۸/۴۸) و در بعد شدت (۱۴±۵۰)، در سطح بالا و میانگین کیفیت مراقبت پرستاری ایمن (۲۹±۲۶۵)، در سطح عملکرد مطلوب بود. بین متغیر کیفیت مراقبت پرستاری ایمن و فراوانی دیسترس اخلاقی ارتباط معنی دار و همبستگی منفی (۰۱۴/۰=P ، ۰۵۷/۰-=r) و بین متغیر کیفیت مراقبت پرستاری ایمن و شدت دیسترس اخلاقی ارتباط معنی دار و همبستگی منفی (۰۲۲/۰=P ، ۰۳۸/۰-=r) بود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین کیفیت مراقبت پرستاری و دیسترس اخلاقی در پرستاران، لازم است مدیران حوزه­ی سلامت به این مهم توجه نموده و برنامه های مناسبی همچون برگزاری جلسات هم اندیشی با هدف اعمال تغییرات موثر در رویه ­ها و بهره­ گیری از نظرات پرستاران در جهت پیشگیری و کاهش دیسترس اخلاقی اجرا نمایند.

کلیدواژه ها:

Nursing ، Emergency Department ، Safe Nursing Care ، Moral Distress ، پرستاری ، بخش اورژانس ،  مراقبت پرستاری ایمن ، دیسترس اخلاقی