تاثیر روش آواز آهنگین برکیفیت گفتار کودکان درخودمانده ( اوتیستیک) هفت تا ده ساله پسر فارسی زبان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 229

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ICSS-15-3_003

تاریخ نمایه سازی: 24 آذر 1400

چکیده مقاله:

هدف: درخودماندگی اختلالی تحولی است که مشخصه آن وجود ناهنجاری در رفتار اجتماعی، زبان و شناخت است. با وجود آنکه بیش از ۲۵ درصد کودکان درخودمانده بی­کلام هستند، اما برای بهبود وضعیت کلامی آنها هنوز راه­کارهای مداخله ای و بالینی کافی ارائه نشده است. این پژوهش اولین بار براساس خصوصیات نوایی زبان فارسی، تاثیر روش آواز آهنگین را با اقتباس از مدل آلبرت، هلم و اسپارکس (۱۹۷۳) طراحی وتاثیر آن را بر کیفیت گفتار این کودکان بررسی کرده است. از آنجاکه تاثیر این روش بر سایر زبان­ها اثبات شده، هدف این پژوهش آن است که با اجرای این روش، گامی درجهت تسهیل مشکلات گفتاری کودکان درخودمانده  فارسیزبان برداشته شود. روش: این پژوهش از نوع کاربردی و نیمه­ تجربی است. پس از پژوهش آزمایشی که روی یک کودک درخودمانده ۱۰ ساله  بهصورت موردی و در مدت یک ماه انجام شد و نتایج موثری به دست آمد، ۱۳ نمونه (نه نفر بیکلام) درمرکز اوتیسم اصفهان بهصورت نمونه دردسترس انتخاب شدند. شاخص­های کیفیت گفتار آنها شامل میانگین طول پاره­گفتار، تعداد فعل، سرعت گفتارتوصیفی و درصد پژواک گویی به صورت مصاحبه مستقیم و آوانگاری نمونه های گفتاری محاسبه و رشد مهارت­های گفتاری و زبان بیانی آنها نیز با آزمون سنجش رشد نیوشا ارزیابی شد. همه شاخصها دوبار بهصورت پیشآزمون و پسآزمون بررسی و تحلیل آماری شدند و هر آزمودنی به عنوان کنترل خودش ارزیابی شد. شایان ذکر است که روش آواز آهنگین به مدت چهار ماه و در قالب ۴۸ جلسه۲۰ تا۳۰ دقیقه­­ ای (سه روز درهفته) اجرا شد. یافته ها: بعد از اجرای روش آوازآهنگین، شاخص­ های کیفیت گفتار پیوسته، میانگین طول پار­ه گفتار، تعداد فعل، سرعت گفتارتوصیفی به صورت معناداری افزایش (۰/۰۰۱=p) و درصد پژواک گویی یا اکولالیا به صورت معناداری کاهش یافت(۰/۰۰۷=P). پیشرفتمهارت­های گفتاری و زبان بیانی کودکان نیز درآزمون رشد نیوشا چشمگیر بود. نتیجه ­گیری: روش آواز آهنگین بر شاخص­های کیفیت گفتارکودکان درخودمانده تاثیرمثبت دارد، بنابراین توصیه میشود از این روش به عنوان یکی از درمان­های مکمل در گفتاردرمانی این کودکان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

ندا فردوسی

PhD student of Linguistics, Center for Post-Graduate Studies. Payame Noor University, Tehran, Iran.

حسن عشایری

Full Professor .Dr, MD, of Neuro-Psychiatry, Faculty of Rehabilitation Sciences, Iran University of Medical Sciences,Tehran, Iran

یحیی مدرسی

Full Professor of Linguistics, Department of Linguistics, Institute for Humanities & Cultural Studies, Tehran, Iran

بلقیس روشن

Assistant Professor of Linguistics, Department of Linguistics & Foreign Languages, Payame Noor University, Tehran, Iran.