تخصیص بهینه منابع آبی شبکه آبیاری مارون با هدف بیشینه سازی سود اقتصادی

دستیابی به کشاورزی پایدار و از طرفی چالش کمبود منابع آبی در دسترس، مدیریت مصرف آب را به طور جدی می طلبد. بدین منظور در مطالعه حاضر یک مدل بهینه سازی تخصیص بهینه آب به الگوی کشت شبکه آبیاری مارون با استفاده از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک با هدف بیشینه سازی سود اقتصادی ساخته شد. در این مدل سال آبی به ?? دوره ?? روزه تقسیم شد. میزان عمق آب آبیاری در هر یک از این دوره های ?? روزه و سطح کشت محصولات به عنوان متغیرهای تصمیم گیری مدل تعیین شدند. نتایج نشان داد سطح کل کشت شبکه به میزان ???? هکتار افزایش می یابد که این به معنای احیای ??% از اراضی رهاشده شبکه است. این افزایش در ازای کاهش عمق آبیاری و اعمال تغییرات در سطح کشت دیگر محصولات است، اما باوجودآنکه در مدل امکان اعمال کم آبیاری وجود دارد، به دلیل استفاده مدل از رطوبت موجود در خاک در تامین نیاز آبی، به تمامی محصولات به جز کنجد تنش آبی اعمال نمی گردد. اعمال تخصیص بهینه منابع آبی در دسترس شبکه باعث افزایش?/?? درصدی سود اقتصادی می گردد، در حالی که در مصرف آب تغییرات چندانی صورت نمی گیرد. بنابراین با بهینه سازی تخصیص آب می توان تا حد زیادی چالش کم آبی کشاورزی در منطقه را برطرف کرد.

کلیدواژه ها:

بهبهان ، الگوریتم ازدحام ذرات ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، تنش آبی