اثرات فیزیولوژیکی نیتریک اکسید بر روی گیاه گوجه فرنگی تحت شرایط تنش شوری کلریدسدیم

نیتریک اکسید (NO) یک مولکول سیگنال دهی گازی است که در فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف ازجمله در تنش های زیستی و غیر زیستی نقش مهمی دارد. به راین اساس آزمایشی روی گیاهان گوجه فرنگی اجرا شد تا کاربرد سدیم نیتروپروساید (SNP) به عنوان رها کننده نیتریک اکسید بر ارتفاع گیاهان، کلروفیل نسبی، آسیبهای نشت الکترولیت (EL)، محتوای نسبی آب برگها (RWC)، محتوای پروتئین و پرولین برگها تحت تنش شوری کلریدسدیم موردبررسی قرار گیرد. در این تحقیق پس از رشد نشاءهای گوجه فرنگی، گیاهان با اعمال نیتریک اکسید در سطوح صفر و ۰/۱ میلی مولار و کلریدسدیم در غلظتهای صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار از طریق سیستم ریشه ای همراه با محلول غذایی هوگلند تیمار شدند. کاربرد نیتریکاکسید به طور معنیداری منجر به افزایش ارتفاع گیاهان، میزان کلروفیل و محتوای نسبی آب برگها گردید. تیمار نیتریک اکسید آسیب نشت الکترولیت غشای سلولهای برگی (EL) گیاهان گوجه فرنگی تحت شرایط تنش کلریدسدیم را کاهش داد و به طور معنیداری منجر به افزایش میزان محتوای پروتئین در برگهای گیاهان در معرض تنش شوری گردید. محتوای پرولین در گیاهان تحت تنش افزایش یافت و اعمال تیمار نیتریک اکسید منجر به افزایش بیشتر پرولین برگها گردید. درنتیجه اعمال تیمار نیتریک اکسید در غلظت ۰/۱ میلی مولار از طریق حفظ محتوای پروتئین برگها و افزایش بیشتر محتوای پرولین، منجر به افزایش محتوای نسبی آب برگ، کاهش نشت الکترولیت و نهایتا منجر به کاهش آسیبهای ناشی از تنش شوری کلریدسدیم گردید.

کلیدواژه ها:

تنش ، پرولین ، کلریدسدیم ، گوجه فرنگی ، نیتریک اکسید.