اشتغال زوجه و تاثیر آن بر نفقه در حقوق ایران و مصر

امروزه دیدگاهی که در زمینه اشتغال و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی زنان وجود دارد با گذشته متفاوت است و حفظو استقلال اقتصادی زنان در عرصه های مختلف یک ضرورت جامعه امروز تلقی می گردد. لکن این ضرورت ممکن است باتشکیل کانون خانواده به چالش کشیده شود. در آموزههای مکتب اسلام، نه تنها حق کار زنان به رسمیت شناخته شدهاست، بلکه در کنار آن، استقلال مالی آنان و دستمزد عادلانه نیز مورد تاکید قرار گرفته است. در فقه زنان واحکام فقهی،پیوند زناشویی حقوقی را برا ی هریک از همسران به همراه می آورد که متناسب با جایگاه اجتماعی اوست. در قبال اینامتیاز از زن خواسته شده است که برای انجام برخی فعالیت ها ورفت وآمدها نظر همسر واجازه وی را کسب کند. گسترهمواردی که در آنها زن موظف به کسب اجازه از شوهر است موضوعی است که میا ن مذاهب مختلف اسلامی و بلکه میانمجتهدان یک مذهب، آرا و فتاوای مختلفی را پدید آورده است. از نظر مبانی فقهی، مسئله اذن زوجه از زوج در آیات بهصورت اشاره و در روایات به طور صریح مطرح شده است.در آموزه های دینی و قوانین مدنی از نگرش تکبعدی به اشتغال زن دوری شده و هنجارهای حقوقی و اخلاقی در اینرابطه به گونه ای است که از تبدیل شدن زن به ابزاری صرفا اقتصادی جلوگیری می کند. در نظام حقوقی ایران و مصر،اشتغال زوجه یک حق مدنی محسوب شده است که تنها زمانی قابل سلب است که در تنافی با مصالح خانوادگی یاحیثیات زوج و زوجه بعد از اثبات در محاکم باشد. دیدگاه غالب در این زمینه این است که چنانچه زوجه حین ازدواجشاغل باشد و زوج بر این امر وقوف داشته باشد، در این صورت نیز حق مرد بر منع زوجه از اشتغال برقوت خود باقیاست، مگر آن که عقد نکاح مبنی بر ادامهی اشتغال زوجه منعقد شده یا اشتغال ضمن عقد، شرط شده باشد. در اینصورت این حق ساقط است. در پژوهش حاضر به صورت تطبیقی حق اشتغال زوجه و تاثیر آن بر نفقه در حقوق کشور بامقایسه با حقوق مصر مورد بررسی قرار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

حق اشتغال ، زوجه ، نفقه ، اذن ، تمکین