بررسی تاثیر بازی درمانی در کودکان اتیسم در دو دهه اخیر

هدف ا صلی این پژوهش ارایه مدل درمانی ا ست برای کاهش نشانگان کودکان طیف اوتیسم و ارتقاء رشد هیجانی کارکردی آنها به نحوی که این کودکان بتوانند ارتباط موثرتری با اطرافیان و محیط خود برقرار کنند. از منظر گرینسپن اختلال های تحولی نظیر ASD نتیجه عدم تحول مطلوب قابلیت های پایه است که این امر می تواند ناشی از بد کارکردی سیستم عصبی کودک و یا سبک تعاملی نامنا سب والدین با شد، لذا فضای درمان فلورتایم که توسط گرین سپن (۱۹۹۷) مطرح شده ا ست، فضایی پویا، تعاملی و مبتنی بر ارتباط اجتماعی است که تحول یکپارچه همه ابعاد انسان و بهبود روابط والدین کودک را هدف قرار می دهد. بر همین مبنا در این پژوهش ما بر آنیم تا با توجه به جنبه های طبیعت و نقش طبیعت در تکوین عاطفی، شناختی و ارزشی کودکان با توجه به ارتباط کودک با طبیعت و حیوانات و همچنین نقش فعال بزرگسالان در این ارتباطات و بر اساس منطق رویکرد تحولی رشد یکپارچه که مبتنی بر ارتباط (DIR)است، کودک از طریق فضای بازی و ارتباط با والدین بتواند مشکلات اساسی از قبیل تحریک پذیری، بیش واکنشی حسی و دیگر مشکلات خود تنظیمی خود را کنترل کند برهمین مبنا برآنیم تا در یک چارچوب کلی فلورتایم مبتنی بر طبیعت رابر روی کودکان طیف اوتیسم را بررسی کنیم.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، اتیسم ، فلورتایم