اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رشد پس از آسیب و طرحواره های هیجانی در دختران دارای علائم اختلال استرس پس از سانحه در پیک چهارم کرونا ویروس

هدف از پژوهش حا ضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ر شد پس از آ سیب و طرحواره های هیجانی دردختران دارای علائم اختلال استرس پس از سانحه در پیک چهارم کرونا ویروس بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دختران دوره متو سطه شهر قم در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۴۰ نفر از آنان انتخاب و در ۲ گروه(در گروه آزمایش پذیرش و تعهد ۲۰ نفر و گروه کنترل ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای) قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه فوآ و همکاران((۱۹۹۳، رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون((۱۹۹۶ و طرحواره های هیجانی لیهی ((۲۰۰۲ به منظور گردآوری اطلاعات ا ستفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دوبخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر رشد پس از آ سیب و طرحواره های هیجانی در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اعمال کرد(.(P<۰/۰۵ بر ا ساس نتایج پژوهش حا ضر، میتوان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتوانند به عنوان یک شیوه درمانی برای بهبود رشد پس از آسیب و کاهش طرحواره های هیجانی دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مراکز درمانی به کار برده شوند.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش/تعهد ، رشد پس از آسیب ، طرحواره های هیجانی ، اختلال استرس پس از سانحه ، کرونا.