بررسی اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی بر بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با کمک والدین

زمینه: اختلالات فراگیر رشد که از موارد بسیار شایع آن اوتیسم است، شامل گروهی از اختلالات روانی است که مهارت های تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی در آنها تخریب شده است. با توجه به بالا بودن هزینه های درمانی بیماری اوتیسم، به کارگیری روش های درمانی جایگزین و مناسب برای بیماران اوتیسم به خصوص کودکان و ارتقای سطح کیفی زندگیشان اهمیت بسیاری دارد.هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی بر کاهش علائم اوتیسم کودکان اختلال طیف اوتیسم انجام شد . روش بررسی: روش پژوهش تک آزمودنی از نوع طرح A-B با پیگیری بود. نمونه مطالعه شده شامل ۴ کودک پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود که به روش نمونه گیری غیر تصادفی از نوع هدف مند، انتخاب شدند و طی ۲۱ جلسه تحتدرمان یکپارچگی حسی حرکتی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس گارز استفاده شد. داده ها با استفاده از نمودار تحلیل چشمی و آزمون اندازه اثر کوهن تحلیل شد. یافته ها: نتایج نمودارهای چشمی برای متغیرهای رفتار کلیشه ای، برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و علائم کلی اوتیسم، حاکی از تاثیر درمان یکپارچگی حسی حرکتی بر علائم اوتیسم کودکان بود. نتایج بررسی تغییرات ایجاد شده از طریق اندازه اثر کوهن، حاکی از بالا بودن سطح اندازه اثر درمان یکپارچگی حسی حرکتی در بهبود رفتار کلیشه ای، برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و علائم کلی اوتیسم برای هر چهار آزمودنی بود، فقط اندازه اثر یکی از آزمودنی ها در مرحله درمان پیگیری، متوسط نشان داده شد؛ بنابراین می توان گفت که درمان یکپارچگی حسی حرکتی در بهبود علائم اوتیسم کودکان طیف اوتیسم موثر است. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش حاضر می توان در راستای برنامه ریزی درمانی و مداخلات بالینی به منظور کاهش و درمان اختلال اوتیسم کودکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

یکپارچگی حسی حرکتی ، رفتار کلیشه ای ، برقراری ارتباط ، تعامل اجتماعی ، اختلال طیف اوتیسم