بررسی رابطه بین مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان کلاس های چندپایه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان کلاس های چندپایه است.جامعه روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتداییشهرستان آق قلا در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۲۰۰ دانش آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مهارت اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و خودتنظیمی تحصیلیسواری و عرب زاده (۱۳۹۲) بود. روایی پرسشنامه ها توسط کارشناسان و اساتید متخصص مورد بررسی قرار گرفته و پس انجاماصلاحات لازم مورد تائید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب ۰/۷۱ و ۰/۷۵ بدست آمد که نشان از پایایی بسیار خوب پرسشنامه است. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه ی خودتنظیمی تحصیلی با مهارت هایاجتماعی مناسب (۰/۶۱) و انگیزش (۰/۴۹) در سطح کوچکتر از ۰/۰۱ مثبت و معنادار می باشد اما رابطه خودتنظیمی تحصیلی با رفتارهای غیراجتماعی (۰/۳۴-)، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی (۰/۲۱-) و برتری طلبی و اطمینان زیاد به خود داشتن (۰/۱۱-) در سطح کوچکتر از ۰/۰۵ منفی و معنادار می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، خودتنظیمی تحصیلی ، دانش آموزان ، چندپایه