بررسی میزان توجه به مهارتهای آموزشی - ارتباطی در آموزش عالی کشاورزی، مورد دانشگاه شیراز

یکی از مهمترین مشاغلی که فارغ التحصیلان کشاورزی می توانند درآینده شغلی خود درآنها فعالیت کنند فعالیتهای آموزشی نظیر تدریس در دبیرستانهای کشاورزی یا ترویجی از قبیل آموزش کشاورزان / بهره برداران بخش کشاورزی است اگریک فارغ التحصیل آموزش عالی کشاورزی از دانش فنی مناسبی برخوردار بوده ولی نحوه انتقال موثر و مفید آن به مخاطبان را ندارند درکار خود موفق نخواهد بود لذا آشنایی متخصصان کشاورزی با مهارتهای آموزشی و ارتباطی اهمیت بسیاری دارد بنابراین بررسی میزان توجه به پرورش مهارتهای آموزشی - ارتباطی درآموزش عالی کشاورزی بعنوان هدف اصلی مقاله حاضر درنظر گرفته شد دراین پژوهش از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه استفاده شد از بین دانشجویان سه نیمسال آخر 10 رشته های کارشناسی کشاروزی دانشگاه شیراز 350 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. نتایج اینماطلعه حاکی از آن است که بطور کلی تجربه دانشجویان از کارتدریس و آموزش بسیار محدود بوده و غالبا شامل تدریس غیررسمی دروس دبیرستان برای دوستان وآشنایان بوده است از نظر پاسخگویان آشنایی با جنبه های کاربردی رشته تحصیلی و مهارتهای ارتباطی نسبت به مبانی نظری اهمیت بیشتری دارد اما در آموزش کشاورزی بیشتر به آموزشهای نظری توجه شده است درزمینه آشنایی با مفاهیمی نظیر آموزش غیررسمی و بزرگساران مهارتهای مختلف ارتباطی - آموزشی و فنون تدریس نمرات پاسخگویان غالبا در حد ضعیف بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی کشاورزی ، مهارتهای آموزشی ، مهارتهای ارتباطی ، دانشگاه شیراز