نقد و بررسی عناصر آموزش و پرورش در نظریه بازسازی اجتماعی با تاکید بر دو نظریه پایدارگرایی و پیشرفت گرایی و تحلیل و کاربست عناصر تربیتی در این

هدف از پژوهش، نقد و بررسی عناصر آموزش و پرورش با سه رویکرد معاصر نوین آموزش و پرورش می باشد، پژوهش از نوع مروری - مطالعات کتابخانه ای می باشد که جهت آشنایی یافتن نقاط مشترک با نظریه های پایدار گرایی و پیشرفت گرایی و بازسازی گرایی انجام گردیده است. از آنجا که نظریه تربیتی پایدارگرایی چشم اندازی از خیر حقیقت و زیبایی را به روی انسان می گشاید آموزه های قرآن کریم و کرامت ذاتی و اکتسابی انسان تاکید می کند. تجدید حیات پایدارگرایی اشاره بر ماهیت مشترک انسانی دارد که همسو با تکوین و تعالی جنبه های انسانی هویت دانش آموزان می باشد. نقش معلم در زمینه یادگیری به عنوان هدایت کننده مطرح میشود که یادآور هدایت فردی در آموزشگاه های پایدیا است. پیشرفت گرایان در جستجوی نوآوریهای تربیتی هستند و مدارس را جزئی از قلمرو وسیع برای اصلاح نهادهای اجتماعی می دانند. از آنجا که هدف پیشرفت گرایان بهبود قابلیتهای خلاقانه، هنر دوستانه، عقلانی و مهارتی است میتوان به تشابهات بسیاری برای ایجاد زمینه مناسب شکوفایی فطرت و استعداد ها و شکل گیری و شکل گیری هویت اختصاص و کارآمد اشاره کرد. بازسازی گرایان بر بازسازی تجربه های اجتماعی و فرهنگی پافشاری می کنند. معتقدند که نظریه های تربیتی بر فرهنگ متکی بوده و از آن سرچشمه می گیرند. بازسازی گرایان فرهنگ را فرایندی پویا و پیوسته در حال تغییر و توسعه می دانند.

کلیدواژه ها:

پایدارگرایی ، پیشرفت گرایی ، بازسازی گرایی ، نظریه.