اعتبار یابی مقدماتی پرسش نامه ی همدلی تورنتو در میان گروهی از دانشجویان ایرانی

پرسشنامه ی همدلی تورنتو (اسپرنگ، مک کینن، مار و لوین، ۲۰۰۹) پرسشنامه ای است که با هدف سنجش همدلی کلی، در میان دانشجویان کانادایی ساخته شده است. هدف از تحقیق حاضر اعتبار یابی این پرسشنامه در میان دانشجویان ایرانی است. به این منظور ترجمه ی این پرسشنامه در کنار زیرمقیاس همدلی مقیاس هوش هیجانی بار- آن (۱۹۹۷)، مقیاس مقبول نمایی اجتماعی مارلو و کران (کران و مارلو، ۱۹۶۰) و مقیاس سنجش دینداری (آرین، ۱۳۷۷) بر روی ۱۸۴ دانشجوی کارشناسی، که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند، اجرا شد. تحلیل عامل تائیدی برازندگی این پرسشنامه بر روی یک عامل را تائید کرد؛ همچنین روایی ملاکی همزمان این مقیاس از طریق تائید همبستگی مثبت نمرات آن با نمرات زیرمقیاس همدلی آزمون هوش هیجانی بار- آن رضایت بخش بود. روایی همگرای این پرسشنامه از طریق تائید رابطه ی مثبت نمره های آن با نمره های مقیاس شنجش دینداری تائید شد. همچنین روایی واگرای آن نیز از طریق تائید عدم وجود رابطه ی نمرات آن با نمرات مقیاس مقبول نمایی اجتماعی تائید شد. پایایی این پرسشنامه به روش همسانی درونی رضایت بخش بود. علاوه بر این، اجرای بازآزمایی از نمونه ای دیگر متشکل از ۳۲ دانشجو که به روش نمونه گیری در دسترس ا نتخاب شده بودند، پس از ۵۵ روز نیز پایایی این پرسشنامه به روش بازآزمایی را تائید کرد. یافته های این پژوهش حاکی از این است که می توان برای سنجش همدلی از پرسشنامه ی همدلی تورنتو در میان دانشجویان ایرانی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آزمون هوش هیجانی بار- آن ، پرسشنامه ی همدلی تورنتو ، مقبول نمایی اجتماعی ، همدلی