اجرت المثل زوجه در فقه و حقوق ایران با نظر به قانون حمایت از خانواده ۱۳۹۱

از جمله حقوق مالی که در فقه و حقوق ایران برای زوجه به رسمیت شناخته شده است اجرت المثل کارهای زوجه است. این موضوع ضمن سه ماده مطرح گردیده است: تبصره الحاقی ماده ۳۳۶ ق.م.، بند »ب« تبصره ۶ قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق و ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده.۹۱ قانون حمایت خانواده موضوع اجرت المثل را به تبصره ماده ۳۳۶ ارجاع نموده که طبق آن زوجه در هر زمانی استحقاق دریافت اجرت المثل کارهایی را که خارج از وظایف شرعیش به دستور زوج انجام داده، دارد؛ مشروط بر اینکه این امور را با قصد تبرع انجام نداده باشد و عرف نیز برای آنها اجرت در نظر گرفته باشد. اما دستور زوج و قصد تبرع باید در دادگاه احراز گردد؛ با توجه به محدودیت اثبات، قید احراز دستور زوج و قصد عدم تبرع زوجه، مانع جدی در رسیدن زوجه به این حق خواهد بود. در صورتی که دادگاه نتواند به اجرت المثل حکم نماید نوبت به بند »ب« تبصره ۶ میرسد و به نحله که به نحوی اجرت المثل محسوب میشود، حکم میگردد. این مقاله به شیوه توصیفی - تحلیلی مبانی شرعی و قانونی اجرت المثل زوجه، زمان استحقاق و مطالبه آنرا تبیین نموده و به نقد و بررسی مواد قانونی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

اجرت المثل ، زوجه ، ایام زوجیت ، طلاق ، قانون حمایت از خانواده