رانت زمین و مسکن و وقوع تخلفات ساختمانی در شهر سنندج

«رانت» به معنی مازاد یا سود غیر تولیدی است که به دنبال کمیابی های طبیعی (ذاتی) یا ساختگی فراهم می شود. تفاوت طبیعی یا ساختگی شرایط و ارزش مصرفی و معاملاتی اراضی شهری، زمینه رانت و سود نابرابر تولید را فراهم می­آورد. تخلف ساختمانی در شهر به اقداماتی در ساختمان سازی و استفاده از آن اطلاق می شود که در آن، ساختمان، مجوز (پروانه) ندارد یا با مجوز صادرشده از شهرداری مغایر است. در این مقاله به بررسی وقوع تخلفات ساختمانی، رانت زمین و مسکن و عملکرد شهرداری در این خصوص از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۰ در سنندج پرداخته شده است. این پژوهش از نوع پژوهش های بنیادی و کاربردی است و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. داده ها و اطلاعات آن نیز به روش مطالعات اسنادی-کتابخانه ای و میدانی جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون توصیف و تحلیل شده است. براساس یافته ها، از ۸۰۷۲ پروانه ساختمانی صادرشده در سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۰ در شهر سنندج، ۲۸۸۶ مورد (۷۵/۳۵ درصد) آن به ۶۲۹۱ واحد تخلف، به مساحت ۲۰۴.۲۹۴ مترمربع منتهی شده است. نتایج نشان می دهد رانت زمین و مسکن، روند صدور پروانه ها و فروش تراکم مازاد ساختمانی و کسب درآمد شهرداری، بر وقوع و توزیع فضایی تخلفات ساختمانی در سنندج تاثیری تعیین کننده داشته است. بیشترین صدور پروانه های ساختمانی (۲۲/۹۸ درصد)، فروش تراکم مازاد و تخلفات ساختمانی به منطقه ۳ سنندج مربوط بوده است که رانت زمین و مسکن بیشتری دارد و بخش زیادی از درآمد شهرداری نیز از این محل تامین می شود.

کلیدواژه ها:

ارزش زمین و مسکن ، تخلفات ساختمانی ، رانت زمین و مسکن ، سنندج ، عملکرد شهرداری