مدلسازی پهنه های اسکان موقت در مدیریت بحران زلزله با استفاده از مدل های تصمیم گیری فازی-مبنا (مطالعه موردی شهر مرند)

چکیده شهر مرند از لحاظ وضعیت لرزه­خیزی در پهنه­های با خطر بسیار زیاد قرارگرفته است، ازاین­رو مساله اسکان موقت و بهینه­سازی اسکان جمعیت در هنگام بروز بحران زلزله از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و مدلسازی مکانی مراکز پیشنهادی اسکان موقت به منظور مدیریت بحران زلزله در شهرستان مرند تدوین گردیده است. با مطالعه مبانی نظری تحقیق و استفاده از نظرات کارشناسان هشت معیار موثر در پهنه­بندی مراکز اسکان موقت استخراج گردیده و در قالب دو مدل؛ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) و سیستم استنتاج فازی (FIS)، مراکز با شرایط مناسب به منظور اسکان موقت در مدیریت بحران زلزله مشخص گردیدند. با مقایسه نتایج به دست آمده از دو مدل بر اساس نظر کارشناسان و امکان­سنجی استفاده بهینه و عملی از پهنه­های پیشنهادی، از میان پهنه­های با شرایط بسیار مناسب در سیستم استنتاج فازی، ۲۳۲۷۲۳ مترمربع و در مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ۴۴۹۹۵ مترمربع مورد تایید کارشناسان و دارای شرایط تعریف شده می­باشند؛ که نشان از دقت و صحت بیش­تر نتایج حاصل از سیستم استنتاج فازی نسبت به فرآیند تحلیل سلسله مراتبی می­باشد. استفاده از نتایج حاصل از این تحقیق توسط مدیران و برنامه­ریزان شهری نقش موثری در مدیریت بحران زلزله خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پهنه های اسکان موقت ، شهرستان مرند ، تحلیل سلسله مراتبی فازی ، سیستم استنتاج فازی