الگویابی ساختاری تاثیر ابعاد سکوت سازمانی در ارتقاء شغلی با میانجی گری امنیت شغلی کارکنان مدارس

پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر ابعاد سکوت سازمانی در ارتقاء شغلی با میانجیگری امنیت شغلی کارکنان مدارس غرب استان مازندران انجام شده است . روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان اداری وآموزشی مدارس غرب استان مازندران به تعداد ۲۰۰۰ نفر هستند . حجم نمونه با توجه به مولفه های پژوهش و تعداد سوالات پرسشنامه ها حداقل ۲۲۰ نفر انتخاب شد و به دلیل در دسترس بودن افراد و قابلیت لیست کردن آنها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه سکوت سازمانی واکولا و بورداس(۲۰۰۵)۳، پرسشنامه ارتقاء شغلی الریچ (۲۰۰۰) و پرسشنامه امنیت شغلی نیسی و همکاران (۱۳۷۹) استفاده شده است. نتایج آلفای کرونباخ جهت پایایی هر سه پرسشنامه به ترتیب ۰/۹۲، ۰/۸۷ و ۰/۸۲ بدست آمد. داده های این پژوهش با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار PLS تحلیل شدند. نتایج بدست آمده درونی مدل نشان داد که تاثیر مستقیم سکوت سازمانی و سکوت فردی بر ارتقاء شغلی بیشتر از تاثیر غیرمستقیم آنها بر ارتقاء شغلی میباشد.

کلیدواژه ها:

ارتقاء شغلی ، امنیت شغلی ، سکوت سازمانی