تعیین دیاگرام های فازی در سیستم دو جزئی پلی استایرن-سیکلوهگزان با استفاده از الگوریتم ژنتیک

از الگوریتم ژنتیک برای حل معادلات و بدست آوردن دیاگرام های فازی استفاده می گردد . تابع هدف بر اساس مینیمم کردن تفاوت پتانسیل شیمیایی هر جزء در دو فاز تعریف می شود. پتانسیل شیمیایی هر جزء با گرفتن مشتق از انرژی آزاد گیبس بر حسب جزء مولی آن جزء در هر فاز بدست می آید. پارامتر برهم کنش تابع دما و غلظت در نظر گرفته می شود. الگوریتم ژنتیک بدون نیاز داشتن به اطلاعات مشتق و یا حساس بودن به نقطه شروع معادلات را برای سیستم دو جزئی پلیمر- حلال حل کرده و دیاگرام های فازی را بدست می آورد. در پایان نتایج بدست آمده توسط الگوریتم ژنتیک و نتایج تجربی برای سیستم دو جزئی پلیمر – حلال مقایسه می شود. مقایسه نتایج نشان می دهد که الگوریتم ژنتیک به خوبی توانسته دیاگرام های فازی را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، دیاگرام های فازی ، سیستم دو جزئی ، فلوری هاگینز ، برهم کنش