تدوین چارچوب مفهومی قابلیت های پویای سازمانی با بهره گیری از رویکرد فراترکیب

در دهه ­های اخیر مفهوم قابلیت های پویای سازمانی و نقش آن در توسعه سازمان ها توجه بسیاری از صاحب نظران مدیریت را به­ خود جلب کرده است. نظر­به ­اینکه مطالعات پیشین این حوزه، از حیث رویکرد، روش، نقطه تمرکز و دستاورد، تفاوت­ های زیادی داشته و هریک از پژوهشگران از جنبه ای متفاوت به این مقوله نگریسته اند، لزوم یکپارچه سازی پژوهش های پیشین و ارائه یک چارچوب برای جمع­بندی دانش موجود از قابلیت­های پویای سازمانی و درک بهتر و جامع ­تر مفهوم مذکور ضروری به ­نظر می رسد. در این پژوهش با بررسی مقالات منتشرشده از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰ با به کارگیری روش فراترکیب، یک چارچوب مفهومی به منظور جمع ­بندی دانش موجود از مفهوم قابلیت های پویای سازمانی ارائه شده است. براساس چارچوب مذکور، پیشران های قابلیت های پویا که شامل پویایی های محیطی، فرآیندهای سازمانی، منابع سازمانی و ویژگی های فردی و رفتاری مدیر است بر مولفه های قابلیت های پویا از جمله قابلیت درک فرصت ها، قابلیت تصاحب فرصت ها، قابلیت ایجاد یک قابلیت، قابلیت برقراری ارتباط، قابلیت انعطاف پذیری و قابلیت بازآرایی و نوسازی قابلیت ها تاثیر می گذارند و درنهایت منجر به بهبود عملکرد و کسب مزیت رقابتی برای سازمان ها می شوند.

کلیدواژه ها:

پویایی محیطی ، تصاحب فرصت ها ، پیکره بندی مجدد ، مزیت رقابتی