تحلیل زمانی – مکانی آلودگی های خطرناک شهر تبریز با تاکید بر( PM۱۰)

در مطالعه حاضر به تحلیل زمانی- مکانی آلودگیهای خطرناک کلانشهر تبریز با تاکید بر PM۱۰ پرداخته شده است. بدین منظور، از دادههای آلودگی PM۱۰ سازمان حفاظت محیط زیست تبریز پنج ایستگاه باغشمال، راهآهن، راستهکوچه، آبرسان، و حکیم نظامی طی دوره آماری هشتساله (۲۰۰۵۲۰۱۲) استفاده شد. در این مطالعه، روز خطرناک روزی تلقی میشود که مقدار PM۱۰ آن بیشتر از ۴۲۰ میکروگرم بر متر مکعب باشد. روش کار بدین شرح است: پس از تنظیم ماتریس دادهها، روزهای حدی با آلودگی خطرناک PM۱۰ بیشتر از ۴۲۰ میکروگرم بر متر مکعب در طی دوره آماری هشتساله (۲۰۰۵۲۰۱۲) تفکیک و پس از فیلترگذاری از نظر زمانی- مکانی تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل فراوانی PM۱۰ نشان میدهد که در همه ایستگاههای مورد مطالعه بیشترین رخداد فراوانیPM۱۰ در تابستان (ماه اوت) بوده است و بیشک سیطره پرفشار جنب حاره، به دلیل تشکیل لایههای حرارتی بر روی ایران، در افزایش آلودگیهای خطرناک تابستانه تبریز نقش موثری دارد. در فصل زمستان در بیشتر ایستگاهها رخداد آلودگیهای خطرناک PM۱۰ به کمترین مقدار خود رسیده است. در بین ایستگاههای مورد مطالعه، ایستگاه باغشمال و آبرسان دارای بیشترین آلودگی خطرناک PM۱۰ هستند.

کلیدواژه ها:

تبریز ، تواتر ، روزهای خطرناک ، شاخص آلودگی PM۱۰